I don't like Wednesdays

Ik hou niet van woensdag. De dag waarop een week het duidelijkst opengevouwen ligt, raakt mijn koude kleren niet. De goede voornemens van maandag zijn op woensdag vaak al gefnuikt. En de hoop die een donderdag kenmerkt is op woensdag nog maar sluimerend aanwezig.

Ik ben geen opgeruimd meisje. Wanneer ik de kamer wil vegen, kom ik ondertussen een berg afwas tegen, waardoor ik een kwartier later de borstel niet meer terugvind. En het woord ‘opgeruimd’ in de betekenis van ‘opgewekt’ vind ik minstens even weerzinwekkend als ‘puik werk’ schrijven op een mooie boekbespreking.

Maar om even duidelijker te zijn: op woensdag ben ik even rommelig als op andere dagen. Het valt me wel op dat ik me op woensdag vaak bezig hou met zinledige zaken die kant noch wal raken. Zoals het opruimen van blogposts die ik op de één of andere manier storend vind. Mijn feeds lijken gefikst, en wie het filmpje van Prince wil zien geeft op Youtube maar even ‘Tom Petty’ en ‘While my guitar gently weeps’ in. Daar vindt u het filmpje waarin muzikanten denkbeeldig van hun sokkel worden geblazen.

Verder: wat promotie voor Dirk Elst. Dit medelid van het nieuwe poëziecollectief schreef de teksten voor een voorstelling rond vioolbouw. Op zijn blog en op Parlando vindt u daar meer info over. Zo. Hopelijk heeft deze woensdag nu toch wat nut gehad.

ps Wist u dat het nummer waarnaar deze post verwijst over een gruwelijke schietpartij op een school in California gaat? Ik wist het tot enkele maanden geleden niet.
pps Of een post al dan niet verwijderd wordt heeft meer te maken met esthetiek dan met het aantal reacties. Deze post bijvoorbeeld leverde vooralsnog geen commentaar op, terwijl hij u naar iets heel moois voert...