Bedenksels op dinsdag

Enkele dagen geleden zei ik dat een kip maar beter niet te vroeg victorie kraait. Wel, ik had spijtig genoeg gelijk. Er valt eventjes weinig te kraaien, want de job die eventjes uitnodigend voor mijn neus te blinken lag, is toch weer geweken en in andere armen gekropen. 'De andere kandidaat had meer ervaring', u kent het wel. Ach, ik laat er geen tranen om. Binnenkort is het vakantie en dan worden er vanzelf weer andere verbindingen in dat hart en die hersenen van mij gelegd. Lesgeven kan ik sowieso blijven doen. Ik vind het leuk, daar niet van. Maar ik word binnenkort 27 en nu al loop ik gauw tegen die jaren onderwijservaring aan. Als ik iets anders wil proberen, dan is het nu het moment. Dus ik blijf nog verder zoeken.

Zaterdag trad ik op in de Hotsy Totsy. Het raadseltje in mijn vorige post fungeerde als aandachtstrekker, net als een Kameleon-raadseltje. De winnaars kregen van mij een pint. Het klinkt erg populistisch en dat is het ongetwijfeld ook. Ik maak er echter even mijn missie van om uit te proberen wat op een podium allemaal kan en werkt. Ook op dat vlak ben ik nog erg groen achter mijn oren. Wanneer je met een berg zelfkritiek op het podium klimt, valt er trouwens weinig te verliezen.

Ik was tot gisteren erg boos om verschillende redenen en was dan ook van plan om een blogpost te schrijven waarin ik deze ergernis woorden gaf. Maar plots leek dit mij geen goed idee. Daarom schreef ik een lange mail aan de persoon die mij zaterdag zwaar teleurgesteld heeft. Zo vermijden we een publieke ruzie en in het beste geval kan deze persoon iets doen met de kritiek die ik hem gaf.

Maar hoe het ook zij, zaterdag was ik na tien minuten voordragen zo geërgerd dat ik besloot om vroegtijdig weer van het podium te klauteren. Achteraf bekeken heb ik hier helemaal geen spijt van. Want: Anna was speciaal voor mij (jiepie !) naar de Hotsy Totsy gekomen. En wat bleek? Deze dame schrijft niet enkel mooie gedichten, ze is daarnaast ook een erg fijne madam om mee op café te zitten. Na uren praten bedacht ik me hoe vreemd het was dat ik haar via de poëzie en blogwereld had leren kennen. Normaal gezien maak ik op deze manier vooral kennis met mannelijke, veeleer introverte en vaak een beetje gefrustreerde collega's. Dat was zaterdag dus niet het geval. En dat maakte de avond weer behoorlijk goed.