vrijdag 5 mei 2017

Gedicht 068 van de Dagelijkse Gedichten


De alternatieve Dodenherdenking die ook aandacht schenkt aan actueel geweld en recente oorlogsslachtoffers, werd last-minute afgelast. Vorig jaar schreef ik een uitermate positief stuk over dit initiatief dat gestart werd door de geëngageerde dominee Rikko Voorberg. Dat het dit jaar om veiligheidsoverwegingen niet door kon gaan - de organisatoren ontvingen een misselijkmakende hoeveelheid bedreigingen - gaat niet in mijn koude kleren zitten.

Gisterenavond woonde ik uiteindelijk de voorstelling van de bundel 'ik hier jij daar' bij, een samenwerking van de Nederlandse Anne Vegter en de Syrisch-Palestijnse dichter Ghayath Almadhoun. Ik ken geen enkele dichter die zo tastbaar en poëtisch, zo fijngevoelig en nietsontziend over geweld en trauma schrijft als Almadhoun. Het gedicht dat ik na afloop neerpende, publiceer ik voorlopig niet. Wat hij me tijdens het signeren vertelde, is immers aan hem om in woorden te gieten en zo met de wereld te delen.

Mijn gastland Nederland is de commotie rond Dodenherdenking een dag later al weer aan het wegdrinken op Bevrijdingsdag. Dit jaar lijkt het ritme van deze tweedaagse nog ongepaster dan anders. Ik bleef thuis en pak de eerste verhuisdozen in. Vier robuuste stoelen worden straks door een 'statushouder' opgehaald.

Sinds een aantal dagen duiken de overleden broer en zus van mijn Joodse grootmoeder in mijn gedichten op, ik noem ze 'okselkinderen', naar hun favoriete schuilplaats. Ze ontbraken in de droom die ik vannacht had. De taferelen zijn hen helaas niet vreemd.


068

Een lege stad tot de hoogste nok gevuld met angst
en opgejaagd wild dat over elkaar tuimelt.
Mijn zus en ik op de vlucht. We hoorden stemmen
op vervallen muren terugkaatsen en
door verlaten gebouwen galmen:

'Ik krijg geld terug van de belastingen',
'Op Canal Digitaal alleen de spannendste thrillers'
'Stap de deur niet uit in een ongestreken kledingstuk'
en andere echo's die gek van onrust maakten,
cellofaan om het verleden spanden;

klanken zonder prijskaartje, vacuüm vervreemd.

Plots voor ons: een muur die nog rechtstond, een schakelaar.
In de andere stand hoorden we de botten kraken,
de bloedvergieten, het brandende haar knisperen.
We knipperden en knipperden maar er was geen weg
die voor ons uit liep,

ook stilte

kapot ge


schoten


'ik hier jij daar' verscheen bij Uitgeverij Jurgen Maas, Amsterdam 2017
Uiteraard ten zeerste aanbevolen.

Populaire berichten