Ik heb zin in een verloren schrijfmoment. Wanneer de nacht haar laatste dronkaards kokhalst droom ik zover weg dat lichamen de contouren van flessen aannemen. En zij die mij verlaten hebben, krijgen de kleur van een net gestorven vlinder. De laatste trilling van de vleugels kondigen het poeder aan waarin hij zal veranderen. Er is geen wind om woorden te dragen, ze blijven zwaar op tafel liggen en kruipen stiekem één voor één in mijn pen. Verdringen zich, dansen een rondje op het papier en leggen zich luw te rusten.
Maar voorlopig is er enkel licht om uit te braken. Wanneer alles zich zo scherp aanbiedt, is er geen verstrengeling mogelijk. De enige poëzie die ik vandaag ontdekken kon, verschool zich in de te grote kostuums die door mijn laatstejaars gedragen werden op hun eindpresentatie.
‘Ik zal me morgen verkleden als een pooier, mevrouw.' Het werd me met Turkse tongval beloofd. Vandaag was hij echter zo nerveus als een verse hoer voor haar ontmaagding. De punten van zijn witte lakleren schoenen wezen bedeesd naar elkaar.
Jongens van achttien zijn steeds aan mijn blik ontsnapt. Maar hoe ze er vandaag stonden, de antwoorden uit hun kelen persend, de handen trillend. Ja, dan breekt mijn hart voor even. En krijg ik zin in een verloren schrijfmoment. Al rest ons enkel licht om uit te braken.
Liefs
Marie
ps Ik kreeg gisteren bericht dat mijn auditie van vorige week goed genoeg bevonden werd. Deze zomer dus op de Gentse Feesten !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
7 opmerkingen:
laat weten wanneer op de Gentse Feesten, ben tien dagen lang met jongeren aan het werken rond straattheater (op de GF). Ik kom kijken.
Mooi, Marie, ik kom ook een keer zwaaien.
gefeliciteerd! Gent is een mooie stad, dus ik heb een mooi beeld in mijn hoofd van de Gentse feesten
"De punten van zijn witte lakleren schoenen wezen bedeesd naar elkaar."
Moest ik een prijs hebben, ik bracht hem jou.
Altijd raak Marie, vol erop...
@Maarten: mocht het zelfs dan niet lukken om eens af te spreken, dan kruipen we als straf allebei in een buidel en in ademnood brullen we dan gedichten naar elkaar.
@Jan: Ook Dirk is geselecteerd. Dat wordt vanavond een rondje !
@evhoof: Uiteraard is Gent heel mooi. Antwerpenaren verdwalen niet gauw negen jaar in een andere Vlaamse stad. ;-)
@groovegarden: bedankt voor het lof. Ik prutste behoorlijk aan dat zinnetje, nu zit het goed.
.
In de schaduw van de inkt.
Of was het wind.
Toen je verloren
langs het alfabet de luwte
van wat letters zocht.
Momenten raken slechts
verloren als je ze achterlaat.
Wat nonchalant.
Lanterfanten over wit zand
van avondlijk vergeten.
En hier en daar
een link uitgooit ...
naar een 'roerloze reiziger' .
.
Stervende vlinders, ik heb het er zo niet mee, vraag me niet waarom. Maar ik genoot wel van jouw poëtische bijdrage vandaag.
Een reactie posten