Ik werd door Peter Mangelschots op
Facebook uitgenodigd om vijf dagen na elkaar 'eigen werk' te delen. Gebeten
door goesting om weer poëzie te schrijven en geïnspireerd door Het boek der oneindigheid zal ik vijf dagen na elkaar een gedicht plaatsen. Dit
is het eerste gedicht. Zoals veel wat snel geschreven wordt, is het niet definitief. Dat kan ook moeilijk anders met zo'n
thema. Mijn excuses voor de weerbarstige, onbedoelde bladschikking.
 |
| afbeelding: http://www.tiempo.com/ram/78312/la-posidonia-oceanica-esta-en-regresion-desde-hace-medio-siglo/ |
Eau Posidonia Oceanica
O schone stengels, hoogbejaarde sprieten, wondere onderwaterwaaiers,
o uitgestrekte velden die klonend de troon van de tijd bekleden
Eau O o, uw eindeloosheid wordt bedreigd
niet door voetballende vissen; de planeet wordt te warm voor uw tapijten
het water dat u strelend zuivert zuur, schroeven van plezierjachten
snappen niets van uw liefde voor kusten
laat het joelende ongedierte boven de spiegel dus uw bede horen,
verdeel deze kreet in uw meristeem, stuur hem horizontaal
naar uw wortelstokken. herhaal desnoods vaker dan uzelf:
Eau O o - dat het de komende millennia nooit meer zondag wordt,
dat niemand op lauweren rust tot het maaien ophoudt
en u weer ruist tot in de eeuwigheid
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten