Verwondering is
niet alledaags. Het rispt niet
maar valt op, schrikt
niet
maar houdt halt of stokt.
Een onverwachte
mondhoek krult,
een rug veert
recht, een kind kijkt op.
Verwondering is wat
ritmisch samenvalt,
in vlees en bloed
pulseert en draden weeft.
Voel maar. Het
bestaat.
De steen bij het
hart, een lotus die een borst
doet rijzen en
een keel zacht openzet.
Geen wonder is
hier vreemd. Wat ons
verwonderd
toekomt, zingt zich
in vertrouwen
los
Geen opmerkingen:
Een reactie posten