2013: een balans

Ik zou vijf alinea’s kunnen vullen met: 2013 was het jaar dat ik niet begrijp en dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf het jaar dat mijn papa stierf.

Maar zou ik op die manier beter begrijpen wat 2013 voor mij betekende? Nee. De dood is een- noch enkelvoudig. En waarschijnlijk begrijpen jullie er net zomin van, door deze halsstarrige herhaling. Hoewel. Misschien was 2013 wel het jaar waarin ik onbegrip een stem gaf, met de brieven die ik voorbij zijn overlijden aan mijn vader schreef. Het was een jaar waarin ik verschillende taboes onder de aandacht bracht, door over de dood te schrijven, maar ook door in een mannenvel te kruipen op internet en probeerde aan te tonen hoe flinterdun en glanzend ons virtuele velletje is.

Ik las gisteren, in de eindeloze stroom informatie die voorbij kwam, hoe de stand van de planeten de zwaartekracht op aarde zou beïnvloeden, waardoor het binnenkort heel even langer zou duren om te landen na een sprong. Dikke onzin vermoedelijk, maar ik kan me vinden in veranderde zwaartekracht als symbool voor 2013. Al weet ik dat mijn sprong drie jaar geleden begon, mijn val bedoel ik, of hoe vooral de zwaartekracht veranderde en dingen, mensen, zekerheden wegvielen. Het begon ongeveer na de kernramp in Fukushima, dat alles veranderde. En net als daar is het nog lang niet voorbij en heeft niks of niemand zijn plek gevonden.

Toch, een poging:

2013 was het jaar waarin mijn vader stierf. Op vijfentwintig februari.

2013 was het jaar waarin ik zijn laatste levensmaanden en de slopende, heftige aftakeling die daarmee gepaard ging niet kon plaatsen toen ze wegvielen. 

2013 was het jaar waarin ik keihard werkte, voor mijn vader zorgde, toneel speelde, mezelf voor de gek hield. Maar ook: bleef schrijven. Een verhaal verzon en het in een doos stopte.

2013 was het jaar waarin ik voor het eerst echt verdwaalde. Ik werd zwaarder, sterker, waaide niet meer zo snel weg maar wist niet waarheen ik dwaalde en of het met opzet was.

2013 was het jaar waarin ik de natuur nodig had. Het jaar waarin ik besefte dat ik in Amsterdam vooral de sterrenhemel mis.

2013 was het jaar waarin ik mijn hart liet zalven. Ik ben zuinig met foto’s van ons samen. Omdat er weinig samen is, maar ook omdat het morgen voorbij kan zijn en die kans groter is dan dat we op dezelfde plek landen. Maar wat geniet ik van de geruisloosheid waarmee hij tegen beter weten in mijn hals kust.

Tot slot, het lijstje:

Gevoel van het jaar: verdriet.

Ontdekking van het jaar: de natuur.

Vrouw/man van het jaar: opnieuw mijn stiefmoeder die met ongeziene liefde mijn vader tot op het einde bleef verzorgen. Eervolle vermelding voor enkele andere familieleden, inclusief mezelf, en die ene jeugdvriend die tot op het einde mijn vader bleef bezoeken, zelfs toen praten niet meer mogelijk was.

Muziek van het jaar: mijn platenspeler en de tien platen die ik op korte tijd kocht, omdat mijn oude collectie nog steeds onvindbaar is. Ik luister graag naar het gekraak, bekijk met plezier hoe de naald over de draaiende plaat zweeft en die lichte aanraking in muziek verandert.

Boek van het jaar: The Magus van John Fowles begon ik op een strand in de Algarve en eindigde ik drie maanden later een paar stranden verderop. 2013 was een jaar van traag lezen.

Herontdekte liefde van het jaar: Portugal. Amo-te muito.

Trots van het jaar: Dat ik alleen op vakantie ging en ontdekte dat ik het best goed met mezelf kan vinden, al hebben we het samen zwaar. Omdat ik mezelf nooit kan verwijten dat ik het vreselijke noodlot niet in de ogen heb gekeken. 

Conflict van het jaar: Mijn kinderwens versus de realiteit, met al haar haken en ogen.

Zorg van jaar: Fukushima, het fosfaatprobleem. Maar vooral het gemak waarmee we ons laten afleiden van wat belangrijk is.

Leukste nieuwkomer: Gedeelde plek voor Tinkebell (moed!), Kristel & Kasper (vriendschap!) en de allerliefste Quique.

Lul van het jaar: Die zonder condoom tijdens een one-night-stand.