Kaarsrecht

Een dag als een gat, brandend als de afdruk op de huid die de bloedzuiger naliet. Verstoord gestamel van hij die nooit leerde lezen. Letterlijk staat hier: ik sliep slecht en droomde dat je al de anderen werd. Mijn buik zocht een rug vannacht. Ik hoorde mijn kreten. Ik wilde haar troosten maar kon geen kanten op.

Maar hier staat ook dat wat gezegd moet worden geen daglicht verdragen kan. Nochtans is het al wat ik ooit wilde, het als helder water laten klateren en daarmee domweg tevreden zijn. Dat er niets tussen ons in stond. Geen huid, geen angst, geen leugen. En dat het zo mooi was, dat ik er geen woorden voor vond.

Men kan geen draai geven aan de belevenissen. Ze staan kaarsrecht en klaar om te vallen. Muziek. En een traan.