Bericht aan mijn toekomstige

Ik heb te veel boeken gelezen om te geloven dat er één waarheid is. Te veel mannen bemind om te hopen dat er één echt samenvalt met zijn schaduw. En toch, heren, heb ik geen groot eisenpakket. U mag klein of groot zijn, bang of bronstig.

Ik heb zelf wel wat te bieden. Een flink feitenpakket waar niet omheen te draaien valt. Borsten die perfect in uw handen passen. Een buik vol eigenzinnige verhalen die altijd een beetje naar buiten breken. Een hart dat trillend een frequentie weet te vinden waarmee het overal dwars doorheen voelt. Een pen die steeds mijn metgezel is en uw schouders wat breder kan dromen, uw zwaard wat langer kan schrijven. En zolang u uw uiterste best doet om eerlijk te zijn, blijft die magie ons goed bewaard geheim. Het is geen zwarte magie. Ik kan u sterren laten zien en op wolken toveren. Klinkt dat goed? Let wel, mijn intuïtie is de grootste spiegel die u tegenkwam. Ze kan uw beste vriend worden.

Wat ik bied is meer dan vrouwengeur en zonneschijn. Want hij die ik het liefste zie is doodziek. En hoe ik me daarbij voel, daar heeft u niks over te zeggen. Dat maakt het niet per se moeilijk, want ik kan blij zijn als het kind in mij met een arm rond mijn schouders. Een oor om in te huilen en zachtjes aan te likken. De troon van nummer twee is voorlopig nog niet bestegen. Luister naar de vrouwen die u de weg wijzen. Leer van hun woorden, begrijp in stilte hun geheimen en laat ze uw hart leiden.

Geen zin in de reis? Blijf dan in uw vlindertuin. Kom niet uit de kast en gebruik al zeker geen grote woorden. Herschrijf uw handleidingen tot u ze niet meer nodig heeft.

Dank voor uw aandacht.

P.S. Over de namen van onze kinderen valt te praten, maar de openingsdans ligt al vast.