het mes is bij het laatste licht geslepen
naast de kerk gaat hij naar de vergeten deur
hij heeft zijn harp gespannen, zijn droom begrepen
van het meisje met weke hals en verre geur
hij zal haar niet wurgen, al spannen zijn kleren
als ze verstrooid wat noten kraakt op haar kruk
en ze met bleke blik het spreken verleren
te veel drinken op het vreemde geluk
wacht dacht zijn auto in de stille straat
de gebroken snaar wordt morgen beloofd
als het meisje van nu naar de kippen gaat
met de laatste kruimels uit zijn hoofd
hij had al eens gehoord
van Jezus enzovoort
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
4 opmerkingen:
niet zo bescheiden, volgens heb mij heb je nog moois om openbaar te maken ;-)
Publicatie op een blog, dat wel. Iets laagdrempeliger dan tijdschriften, dat durf ik niet goed. Maar als ik over tien jaar een eerste bundel kan uitgeven met een dertigtal sterke gedichten ben ik tevreden hoor. Ik heb tijd...
Het leek wel alsof je me meenam in Perfume.
bevreemdend. Ik heb het drie keer herlezen en weet nu nog niet wat ik ervan moet denken. Fascinerend dus ook wel.
Een reactie posten