de aarde trilt

de aarde trilt. boven daken wreken

sterren zich in maanlicht. de pluim gedoopt

in korstig bloed. ik kan je nu niet troosten.

wel door gedachten waden maar je strelen

lukt voor even niet.




het laken scheurt en schimmel tiert weelderig

onder 't bed. hunkering trekt lijven krom

te trots om dichterbij te kruipen

-een knipoog maak je van de weeromstuit

niet zomaar eigen-




houden van is weliswaar een mooie verzameling

van prullaria zachte vingers natte tong

dat water je gezicht weerspiegelt weet ik

maar hier schokt mijn hart. pezen huilen spieren krommen

hier valt geen woord te halen.




gestamel kraakt en bij het draaien op de trap

spat ongesluierd licht op onze voeten

vraag niet verder. ik kan geen gaten in de hemel schrijven

maar de ruimte waarin we vannacht verdwaalden

knip ik weg.