donderdag 13 maart 2008

Aan Onstuimige Spreeuw

Heel snel en heel erg vers... ik wil er niet te veel over nadenken. Aan een vriendin.


haar lach is een halve maan
die verbijsterd omkantelt
op haar wangen

als je goed luistert
kan je garnalen horen zingen
in haar lied en niets kan kloppen

als ze aan het woord is
het hart als bron van alle waangedachten
of hoe toeval niet meer is

dan zes zijden van een dobbelsteen

2 opmerkingen:

Maarten zei

dit is het meer waar om te reageren.
ik hou van de zingende garnalen

Anoniem zei

"un coup de dés jamais n'abolira le hasard..."
Aan deze woorden van Mallarmé moest ik denken bij het lezen van je gedicht.

Populaire berichten