Hugo Claus

De dichter die vandaag zijn laatste adem blies
werd niet ingehaald door de dood.
Nergens wacht een man met zeis op hem.

De kathedraal waarin zijn begrafenis was gepland
al lang eigenhandig opgeblazen.
Hij knalde niet tegen een boom, zeeg niet op de stenen neer.

Nee, hem zouden ze daarboven of in de natte grond
niet krijgen. Niet zo. Hij haalde de dood aan
zonder aanhalingstekens of metaforen.

Met roerloze pen en mist in zijn hoofd wou hij niet leven.
Uiteraard blijven zijn woorden. Gaat dat niet altijd zo?
Als korsten op een wonde blijven we met hen iets eenzamer over.

Al verliezen we vandaag
Het bloed is nog lang niet vergoten.