R.I.P. Hugo Claus

Na mijn voordracht in Leuven is dit de eerste dag zonder een deken van koorts voor mijn ogen. Ik stond lekker laat op met erg veel goede voornemens. Schrijven zou ik. Daarnet kwam een dichtende vriendin langs, die ik veel te lang niet gezien had. We aten mijn zelfgebakken broodpudding, propten de rode tulpen die ze meebracht in de blender en lachten met onze Grote Boze Wolven en namen ons voor om nog meer te schrijven.

Ze is nu een kwartiertje weg. Ik las vijf minuten geleden dat Claus dood is. Mag men wel schrijven op de dag dat één van onze groten sterft? Toen Herman De Coninck op de Portugese straatstenen neerzeeg beklom ik de schoolbanken om poëzie over appels voor te dragen. Nu ben ik behoorlijk woordeloos. Ik hou van 'April in Paris', ik geniet van 'Italo Calvino'. Maar ik kies toch voor een ander. Een erg bekend:

Tancredo Infrasonic

Genoeg zeg ik tegen het huis
Dat tussen nacht en morgen staat

Genoeg tegen het alfabet van zoethout
Tegen het tam en kleurig dier der klanken

Ik heb genoeg aan woorden gedacht
En dit gedicht is geen gedicht

Geen geheime kelder geen betralied gezicht
Dit is een brief aan mijn broeder dit is drijfhout
Een Bericht aan de bevolking een vriendelijk
Spreekwoord aan een soldaat gericht

'bij gebrek aan een gitaar
aan een luit en aan gevoel
aan geld en aan geluk
bij gebrek aan haat aan wondkoorts en aan spleen
bij gebrek aan liefde en aan geluk (ten tweede male)
maar met een razende zang in een lichaam niet te
[noemen
in heilige ellende
laat ons de boom bezien die zich ontvouwt
de vrouw die drachtig wordt
de droom die blauw als hoogland
als een boom zich splijt
de regen die ENZOVOORT schrijft op ons gezicht
dat dood noch levend is maar antwoordt
als een automaat die ademhaalt:

bij gebrek aan (herbeginnen)'

R.I.P. Hugo Claus

ps Ik weet het, de lay-out van het gedicht is eraan. Mijn excuses.