maandag 31 maart 2008

Exit ongehoord

De man die me betastte werd spoorloos in de mist gevolgd.
Zijn huid verdween, de schors bleef ongeschonden.
Ik schreef geen tekens neer. Vandaag geen buik gekust

of boek gelezen. Bloemen sluiten en rauw
hijgt een stem. Roekeloos monddood gepraat.
Luister hoe desondanks in natte tuinen

verhalen uit de bomen kruipen. Het is te laat.
Met onheilspellend lamme tong kom ik tot jou.

5 opmerkingen:

maxplanck zei

Ik had hier al eens gereageerd, maar blijkbaar heb ik ergens iets verkeerd gedaan.

Ik vind het een sterk gedicht, maar 'onheilspellend' in het laatste vers vind ik wat zwaar, vooral bij het luidop voordragen.

Marie zei

Je hebt gelijk, denk ik. Die 'onheilspellend' geeft de oorspronkelijke teleurstelling die aan de basis ligt van het gedicht weer, maar daar heeft de lezer eigenlijk niets aan.

maxplanck zei

Ik lees het gedicht af en toe opnieuw, en begrijp het minder en minder ;).
In de voorlaatste strofe schrijf je desondanks, maar in de laatste strofe schrijf je opnieuw: het is te laat.

Net alsof je een uitstapje naar de verhalen maakt en dan terugkeert: het is toch te laat.

Dan vind ik de 'Maar' een beetje vreemd. De maar gaat dan enkel over de regel waarin ze staat. 'Het is te laat. Met lamme tong kom ik tot jou.' daar slaat de 'maar' niet meer op. Dat vind een vreemd einde.

Of is dat juist de bedoeling? Of begrijp ik het gedicht helemaal niet? :)

Marie zei

Ik denk dat je behoorlijk veel van het gedicht begrepen hebt. Vind het een beetje tricky om het hier helemaal uit te leggen, want ik wil niet met modder gooien en een issue uitvechten op het internet.

Door jou is het gedicht al twee woorden kwijt. :-) 'Maar' is inderdaad enkel handig voor het ritme. Thanks !

Anoniem zei

U doet een ander schijven dan ik. Veel dichter bij de dichter, waar ik van geniet als ik geduld heb weten sparen.

Ik spaar met plezier, al mijn geduld, hier lees ik het op...

Populaire berichten