Duivels, duivels, oude wonden

Duivels, duivels, oude wonden. Ik ontmoet je met een bokshandschoen, duid met groen de woorden aan die er nog steeds toe doen. Au au - pijnlijk. Stap uit de driehoek en maak de cirkel rond. Ontmasker de intimiteit die we veinzen uit angst los te laten, deze angst is gegrond maar volledig overbodig. Trek uit aarde wat je voedt, spreid je armen tot ze in wolken vertakken. Duivels, duivels, oude wonden.

Ik herken je. Zelfs als je stil de geur van haar rug opsnuift, een traan je mond bereikt. Ik herken de hoek die je knieën maken als je hurkt. Hoe je lijf niet verder plooit en krakend weerstand biedt. Waar je hart eindigt en waar je mij verloor. Ik herken je in de rimpel die er toen nog niet was. Ik tel de aders op je hand, verlies mijn adem onderweg. Ik kan de slaap niet vatten. Schapen, schapen, niet verder vertellen.