‘Heb jij mijn sms gekregen?’
‘Nee. Jij de mijne?’
‘Nee.’
Vierentwintig uur lang heeft een overijverige dj aan alle knoppen in mijn ziel gedraaid. Hij sloeg dat liedje over, zette een ander irritant lang op repeat, liet de ene herinnering in de andere faden en speelde als een kind met de volumeknop. Soms stond de muziek zo luid dat ik niets meer kon horen. Vermoeiend. Na een korte nacht vol wilde, heldere dromen werd ik wakker met het gevoel dat ik op een kruispunt sta. Dat gevoel overvalt me de laatste maanden vaker. Om de reis zo fijn mogelijk te maken, moet je goed om je heen kijken op zo'n knooppunt en voelen hoe het met je vermoeide voeten gesteld is. Is het tijd om te rusten of verder te gaan? Is er in dit onherbergzaam gebied nog een oude kennis die je op moet zoeken om bij een glas whisky een herinnering op te rakelen? Of is er niet meer nodig dan een simpel gebaar, een kus op de rimpels naast ogen, een slok uit de fles water die je op je rug meedraagt?
Maar in deze wereld is er geen echt kruispunt. Vooralsnog is er ook geen kampvuur in de buurt waar je een verward hart kan laten zwijgen. De zee ligt binnen handbereik, maar luisteren doen we aan de telefoon en niet door schelpen aan onze oren te leggen. Op zo’n knooppunt van roerselen stuur je dus sms’jes naar elkaar. De mijne waren kort. En voor mijn gevoel loepzuiver. Ik kreeg op geen enkel sms’je een antwoord. Misschien lagen de antwoorden niet binnen handbereik. Lopen de anderen, voor wie ze bestemd waren, in een geluidsdichte tunnel van glas. Of in een nauwe gang onder de grond, waar de muren al barsten vertonen maar er toch geen bereik is.
Misschien is de stilte geheel te wijten aan een stomme netwerkstoring. En worden de vogels misselijk van alle onverwerkte emoties die ze hoog in de bomen op hun bladerdak krijgen. Ik zal voor de zekerheid de ramen openzetten. Wie weet komt er straks een postduif aangewaaid. Met een brief in haar bek. Of een lucifer om een vuur aan te steken. Laat je telefoon thuis, als je me straks door de vlammen aankijkt.
zondag 8 april 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten