Achterstallige uitslag (poll 12, 13, 14 & 15)

Vraag me niet hoe het komt. Het past bij de periode, denk ik, dat ik veel vragen stel maar te ongeduldig bent om de antwoorden in kaart te brengen. Maar stiekem hou ik mijn vreemde pogingen om jullie aan de tand te voelen en jullie koorts te meten wel goed bij. Vandaar vandaag: de uitslag van vier achtereenvolgende polls.

In mei 2011 vroeg ik jullie in de twaalfde poll ‘Ik kan goed’ naar jullie grootste talent. Negenentwintig mensen antwoordden. De meerderheid (10 stemmen) beweerde vooral goed te zijn in ‘schrijven en schrappen’. Negen mensen beweerden dat ‘liefhebben en lachen’ hun grootste talent was. ‘Dansen en springen’ en ‘tekenen en kliederen’ kregen beide vier stemmen. En blijkbaar blijven muzikanten ver van deze blog (of ze moeten nog beter zijn in het bespelen van harten): slechts 2 mensen gaven aan goed te zijn in ‘componeren en bespelen’.

In het begin van de zomer begon het flink te stormen achter de schermen van Huiverinkt. Daarom vroeg ik jullie in de dertiende poll hoe kalm jullie onder onweer blijven. Slechts veertien stemmen werden hoorbaar. Tien mensen vonden onweer heerlijk en wilden geen donderslag missen. Vier mensen gaven toe stiekem een beetje bang te zijn. Niemand rende naar een kind of dier om het te troosten. Nooit bleef een onweer onopgemerkt.

In het midden van al die stormen, besloot ik een deel van mijn geladen energie in de Occupy-beweging te steken. Daarbij schreef ik een brief aan Peter Verhaar, GeenStijl-columnist en een lafaard die een drogreden gebruikte om niet te hoeven antwoorden op mijn zorgvuldig geformuleerde vragen. Zijn afwezigheid werd echter ruimschoots gecompenseerd door de rakkers van GeenStijl die hier massaal binnenvielen en voor een bezoekersaantal in de duizenden zorgden. Een enkeling haalde diep adem en veegde zijn voeten voor hij aanbelde. Tweehonderd vijfenzestig bezoekers namen de moeite om hun mening over de Occupy-beweging te delen. De helft daarvan (128 stemmen) trok zijn neus op en zei ‘Dat stelletje idealisten? Waait wel weer over.’ Vijfenzeventig mensen riepen ‘Natuurlijk toon ik mijn verontwaardiging!’ De resterend twintig procent reageerde erg verdeeld: de ene helft beloofde zich nog bij de indignados te zullen scharen en de andere helft (toch nog zeventwintig dwazen!) had zelfs nog nooit van ‘Occupy’ gehoord en dus waarschijnlijk ook nooit de brief gelezen. Tja.

Aangezien de storm ondertussen nogal apocalyptische vormen begon aan te nemen, vroeg ik jullie naar wat jullie verwachten van 2012, het jaar dat volgens de Maya’s het einde zal betekenen van de wereld zoals we hem nu kennen. Negentien mensen gaven een antwoord. Acht onder hen voelt dat er iets aan het gebeuren is, maar weten absoluut niet wat. Evenveel mensen noemen dit ‘same old shit’ en blijven er behoorlijk passief onder. Drie mensen staan te popelen en roepen: ‘Bring it on! The Maya’s were right’ en helemaal niemand wenst terug te gaan naar het vreemde 2011…

Vragen zijn vaak veel leuker dan antwoorden? Vind ik ook.