Van de kanaries: dat je een vrouwtje en mannetje soms moet scheiden tot het langer licht wordt. Omdat ze anders in hun verwarring iets wat wil ademen verdonkeremanen.
Van de vrieskou: dat de dooi achteraf voor kleine lentes zorgt.
Van de kasteelmoord: dat een heel land in de ban kan zijn van mysterie – of dat in ieder geval pretendeert. Dat we altijd weer verhalen willen om onze honger te stillen. Dat meer verhalen de honger enkel groter maken.
Van het water: dat het een geheugen heeft. En omdat het lichaam water is, stroomt het onverstoorbaar door en glipt door kieren. Soms lijkt het lijf verstrooid en vergeet het waar de sleutels liggen. Maar onderschat het niet: het slorpt alles op en heeft het geheugen van een olifant. Maar niet het dikke vel.
Van het Zesde Metaal: dat ook taal kan roesten. En dat je de dingen soms niet kunt benoemen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten