REWIND - vierenhalf jaar

18 juli 2007. Rewind? De geblinddoekte vrienden die hun monden aanbieden doen geen vlieg kwaad. De massa op het plein mag blijven zwalken. De Irish coffee mag stomen, ongeduldig aangedragen worden en de dronken vingertoppen verbranden... Draai je enkel om op de kasseien en lach om het hart dat luidkeels in je borstkas rammelt. Vandaag wordt alles anders. Vandaag zoek je een man met een fluit. Je wapen? Een schelle stem, stoere praat, een korte rok en t-shirt met een alfabet waarmee alles mogelijk is. STOP – bewaar dit alles. Tot zover is nog niets gebroken of vergooid.

Al die woorden over wanneer het leven je naar de strot grijpt. Slik ze gauw weer in voor iemand ze hoort. What was I saying? Right, Hollanders zijn gekke wezens – Vlamingen belachelijk en Belgen compleet overbodig. HAHAHA. Ik denk dat ik met je wil vrijen. Maar als dat niet lukt, bak ik een ei op je buik. Rewind. Ik was dronken. Ik bak een ei op je buik en verder niets.

Schouders die trillen onder ongelovige vingers. Een voet die als een vloek tussen benen belandt. Twee verschillende schoenen. De liefste lach die je ooit zag. Een schoot op de kasseien. Een stem die fluistert: “Ik doe je geen pijn. Hier is het rustig.” Een fiets die tussen tramsporen haakt. REWIND. Een woord dat niet gehoord wordt. “Wat zei je?” Het maakt niets uit. We hoeven elkaars taal niet te begrijpen – zolang ons lichaam zingt. I could never take the place of your man.

Een hand die rusteloos naar de juiste muziek zoekt. Luister liefste, zo zingt mijn volk. Zo neemt het afscheid. Laat me rusten, opnieuw in je schoot. Ik wil niets anders dan ruiken en voelen en ruiken en voelen. Een traan valt zacht in mijn oor. REWIND/REWIND/REWIND. Een hand die ondeugend naar 1995 teruggrijpt. Maakt niet uit wat die kaaskop vindt, vannacht doen we het op geile beats. Niet meer of minder. Dwingend duwt het oor de traan naar boven. Een druppel zweeft in de lucht, vindt een oog, sluit zich ongezien op.