De laatste woorden voor de winter

Deze winter blijft ons lang bij, omdat hij zo lang bij ons bleef.
Dat voel je in de natte sneeuw die nog aan onze ribben kleeft.
De strenge cadans van regen op de golfplaten daken.

Dit ineengedoken ademen doet ons stilaan wanhopen.
Luister winter: je kan de kloven zien in onze huid. Soms bloeden we
en ons haar waait al maanden knetterend op. We worden moe.

Al doen we nochtans ons best; verpakken onze vingers krampachtig
in natte wanten en draaien de kachel nog wat hoger. We dobbelen
en drinken liters wijn. Maar besef: uw laatste streken sieren niet.

Verderop slaapt de zon rood achter de bergen. Een handvol vrouwen
stampt de aarde aan. Het feest is klaar om te beginnen, klanken stijgen
en vlinders vouwen hun gerimpelde vleugels uit. We zullen u verjagen.