A...M

Het knijpt me de keel dicht en opent de aderen. Omdat het geen naam heeft en ik het hier niet mag noemen. Een strateeg was ik nooit. Nee, ik ben niet zwanger, te dik of te mager. Ik ben bang om iets anders. Het ontsluit wat dood kan bloeden of verder kan groeien. Misschien moet ik wel heel hard sleuren aan de gietijzeren deur en heb ik niet genoeg kracht in mijn armen – niet eens een rijbewijs. Het is er smaller maar ook hoger. Het ruikt er naar water en inkt (in mijn dromen?). De mensen praten er harder en vinden mij lief. Schrijf ik dan ook stiller?

Gedichtendag: Bootsman Tine

Het is Gedichtendag. Deze dag gaat gewoontegetrouw gepaard met heel veel initiatieven. Het wordt waarschijnlijk moeilijk om vandaag geen poëzie te horen of te lezen. Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om een ambitieus eenmansproject te belichten van Tine Moniek, dé bootsvrouw van de poëzie. Een paar weken geleden vroeg zij aan haar Facebookvrienden om een thema aan te reiken dat in verband stond met het thema van Gedichtendag, 'Over de grens'. Vannacht heeft ze in alle stilte 67 (ja, zevenenzestig!) gedichten geplaatst op de gelegenheidsblog Poëtische veerboot. En hier vindt u 'het mijne', als is het echt allemaal van haar. Bedankt Tine en chapeau!

Als u haar vandaag tegenkomt in Gent, terwijl ze na drie uur slaap een poëzierondleiding geeft, trakteer haar dan op een koffie - of iets sterkers.

Kroatië 9-10

Dag 9: Bol-Plitvice

Het verhaal stokt. Op weg van het strand naar de bergen wordt alles beschamend stil. Het gejoel van spelende kinderen wordt vervangen door het eenzame geblaf van een hond. Hij maant je aan je bier sneller te drinken, voort te maken. Gefronste voorhoofden begroeten je nors. Wat verder werd een kerk gehalveerd, maar daar mag je niet te lang naar kijken. De valse glans van het toerisme zijn we even kwijt, maar daar komt kippenvel voor in de plaats. ’s Nachts is het immers erg fris en in je dromen kom je nog meer brokstukken tegen. De remedie? Een uil, een groene vallei, het krakend geluid van hout op een kampvuur.

Dag 10: Plitvice

Limoengroen. Grasgroen. Toerist. Klik. Kwaak. Hemelsblauw. Gifgroen. Kanariegeel. Forel. Libel. Toerist. Als je het water aanraakt, raken de kleuren uit balans. Dus klik en stil. Een grot. Klimmen. Dalen. Water. Wijn. Hamburgers met ketchup tussendoor. Klimopgroen. Klater. Lichtblauw. Waterval. Een kus in de nek. Waarom ik niets zeg? Omdat ik nu enkel kijk en pas later wil schrijven of praten. Kalksteen en chemische reacties. De elfjes hebben de oorlog overleefd maar slapen nu al vijftien jaar in de holtes. Deze plek verdraagt geen woorden.

Hiep Hiep Huiverinkt!

Dag lieve lezers

Ja, geef maar toe. U had het niet gemerkt. En dat is maar normaal ook, want het is absoluut niet belangrijk. Maar daarom niet minder leuk. Huiverinkt wordt vandaag twee jaar! En die verjaardag vieren we minder nostaligsch dan vorig jaar.

Exact twee jaar geleden prutste ik op een verloren avond wat op het internet en besloot ik een plekje te reserveren om dit kleine gedichtje te posten. Ik had dat ook gewoon op Myspace kunnen doen, zoals ik dat al een tijdje deed. Maar daar was het te veel zoeken naar mensen die Nederlands begrepen én te lawaaierig. Ik vond het bij dit impulsief knutselen een beetje vervelend dat het kind (of de moeder eigenlijk) ook meteen een naam moest krijgen, dus naar analogie van de teneur van het gedicht en met twee vroege glazen wijn achter de kiezen, doopte ik het ding ‘Huiverinkt’.

Sindsdien heb ik al een paar keer moeten uitleggen dat ik in een vorig leven (de jaren negentig, zeg maar) echt niet de hele dag naar The Sisters of Mercy luisterde. Akkoord, ik heb mijn nagels een tijdje zwart gelakt. Maar dat was meer omdat Kurt Cobain dood was en we die nagels uiteindelijk toch een betere manier vonden om ons intens verdriet te tonen dan alweer een nieuw houthakkershemd aan te trekken of Vitalogy van Pearl Jam door de boxen te laten loeien. Al heeft die periode me wel naar Jotie geleid, en hij weer naar…. Maar goed, we dwalen af. De naam Huiverinkt is niet meer dan de ingeving van een moment en achteraf gebleken een betere merknaam dan mijn eigen naam, volgens Google Analytics alleszins.

Wat doen we op deze verjaardag? Wel, zoals u hebt gemerkt schrijf ik het laatste jaar aanzienlijk minder. Dat heeft alles te maken met de tijd, die zoveel sneller lijkt te gaan naarmate je herinneringen toenemen. Of om het eenvoudig te zeggen: omdat er na de lange afstandsrelatie ondertussen ook Balein is bijgekomen en Kluger Hans en een fulltime job op de hogeschool. Daardoor schrijf ik niet alleen minder, maar lijkt het ook wel alsof ik alles een beetje mis. Ik durf ervoor te wedden dat een aantal linkjes op deze blog niet meer werken. Of dat er een aantal fijne blogs niet in mijn lijstje heb staan. Voelt u verontwaardiging opborrelen? Laat dan gerust een url achter bij de reacties. Prijs uzelf en uw schrijfsels/foto's/muziekjes... aan. Maak suggesties. Als dit een beetje loopt, beloof ik er volgende week een 'best of' van te maken.

En nog dit: zaterdag gaan we met Balein op schok. Hand in hand met een stel kinderen spelen we poëziepolitie en gaan we wat grenzen over. Meer info hiervoor vind je ondertussen in de krant en ook bij Balein. Iedereen is bij deze uitgenodigd!

En Huiverinkt krijgt binnenkort een nieuw jasje. Maar niet voordat we eventjes op een feestelijk manier afscheid nemen van het huidige. Met vlag en wimpel groet ik jullie! Proost.

Marie

Lezen na acht a.m.

Ik heb met mijn laatste krachten wat klanken door de blender gehaald.
Zodat je morgen vol goede moed en met een frisse kijk op de wereld
de slaap uit je ogen kan wrijven, een been uit bed zal zwaaien.

Ondermeer geschrapt: het kattengejank of gekrab aan deuren
die sowieso gesloten blijven. Het opentrekken van rolluiken
uit het bouwjaar drieënnegentig. Dat alles klinkt niet in de ochtend.

Een haan mag kraaien, maar enkel op vier kippenhokken afstand.
Een dorp verder dus. Wat jou wekt is verontrustend stil,
zoals het gesis van een gedicht dat stiekem werd geschreven.

In de nacht. Of beter nog: een kleine kus om half zeven.

Uitslag poll 7: de meest poëtische taal.

Amai, dames en heren, wat een spannende strijd. Heel nipt hebben de zoete talen gewonnen, op de voet gevolgd door Nederlands, Duits en de stilte. 46 stemmen werden uitgebracht. Een enkeling biechtte me op vals te hebben gespeeld door twee keer te stemmen (op de winnaar nota bene). Maar streng zijn we hier niet. Het overzicht:

Italiaans. Of Frans misschien. 14 stemmen (30 procent)
Nederlands. Mijn taal. 13 stemmen (28 procent)
Duits: dé onderschatte taal bij uitstek. 10 stemmen (21 procent)
Stilte. Een flauw antwoord, maar ik meen het wel. 9 stemmen (19 procent)

Ik vind het een mooie uitslag, want 'Kalme chaos' van Sandro Veronesi was veruit het allermooiste boek dat ik in 2009 las. Zo'n tien vrienden hebben het ondertussen ook al gelezen. En eigenlijk zou iedereen hun voorbeeld moeten volgen.

Misschien ook een goed moment om eens te linken naar een klassieker uit de Franse poëzie? Ik herinner me nog perfect het moment waarop ik door de zware vleugelslag van dit beest van de schoolbanken geblazen werd. Zo'n veertien jaar later is er eigenlijk niet veel veranderd...

Vadertje Tijd... Wat een vreemd ding. In de nieuwe poll pols ik naar uw goede voornemens. Niet voor 2010, maar meteen voor het nieuwe decennium!

Balein Anna en Kerst Kluger

Op de valreep nog twee huishoudelijke poëtische mededelingen:

An Vandesompele, Balein die momenteel in la dolce Italia woont, is hier bij ons genomineerd voor de Meander dichtersprijs. Ik vind dat ze moet winnen, niet alleen omdat het een toffe madam is maar vooral omdat ze wondermooi schrijft. Ga maar eens snuisteren op haar weblog en geniet. Balein Wouter legt bij Balein heel goed uit hoe u haar tot winnares kan stemmen. Het is, gezien de laattijdigheid van dit bericht, handig als u al ingeschreven bent voor de nieuwsbrieven van Meander.

En ik besef plots dat ik, voordat we de tweede jaargang van Kluger Hans ingaan, nog even moet pronken met het kerstnummer. Ik ben niet zo happig op foto's van mezelf op Huiverinkt, maar in heilige gedaante mag het best. Wil u dit collector's item bezitten? Kom dan even langs met zeven euro in uw hand of bekijk even hoe je dit nummer door de postbode kan laten bezorgen op onze site.

Wist je trouwens dat Huiverinkt volgende week twee jaar oud wordt?

Huiverwensen

Alweer een aantal dagen een nieuw jaar. Ook in dit jaar -dat zo blits in de oren klinkt- is het opnieuw een paar dagen langer stil op Huiverinkt. Tijd om die stilte even te doorbreken.

Ik maak geen grote beloftes voor het komende jaar, niet aan u, noch aan mezelf. Aangezien 2009 al behoorlijk gezond en liefdevol was, wens ik mezelf vooral wat kleine dingen toe. Een stiptere klok bijvoorbeeld. Maar niet hier. Hier geen gejaagd geschrijf meer. Dat 2009 de helft stiller was dan 2008, moet u maar voor lief nemen. Alsjeblieft.

Ik kocht daarnet nieuwe lenzen in de stad. Ik fietste naar huis en zag een bolster op het witte laken liggen en dacht meteen aan een zee-egel (en zomer). Ook u wens ik deze gekke prikkels en vreemde kronkels toe. Een mogelijkheid om meerdere keren per dag weg te vluchten uit de wereld die zich zo luid aan ons opdringt. Ik wens dat u dit kan doen zonder al te kwetsbaar te zijn of erger nog: bitter.

Toen kwam ik thuis en ontving drie kussen en een brief van de groenteboer. U kan het lezen bij de reacties en doet u dat vooral. Glimlachen heeft nog nooit kwaad gedaan, winterbrieven evenmin.

En een oog voor hoe we handelen, dat wens ik u ook toe. Zoals het ritme van deze winter voelen, een staccato drie-stap-sprong. Koffie, kus. Koude. Brood, mandarijn. Koude. Muts, sjaal. Koude. Welkom, kachel. Koude. Wijn, water. Koude.

De nacht heeft moeite haar cadans te vinden. Koude, koude, koude. We zoeken ledematen als bange maagden, worden om de beurt de moordenaar, gillen wanneer we elkaar met ijskoude vingers aantikken. Maar dan een akkoord: handen tussen billen. Knie in holte. Keel doet pijn. Troost is nodig. Dat wens ik u toe. Een die schorre stem, die komt van het zingen. Steeds iemand om u te verwarmen.

Een fijn 2010 gewenst! Een nieuwe poll komt er, net als de uitslag van de vorige, snel aan. Morgen ofzo.