Huiverwensen

Alweer een aantal dagen een nieuw jaar. Ook in dit jaar -dat zo blits in de oren klinkt- is het opnieuw een paar dagen langer stil op Huiverinkt. Tijd om die stilte even te doorbreken.

Ik maak geen grote beloftes voor het komende jaar, niet aan u, noch aan mezelf. Aangezien 2009 al behoorlijk gezond en liefdevol was, wens ik mezelf vooral wat kleine dingen toe. Een stiptere klok bijvoorbeeld. Maar niet hier. Hier geen gejaagd geschrijf meer. Dat 2009 de helft stiller was dan 2008, moet u maar voor lief nemen. Alsjeblieft.

Ik kocht daarnet nieuwe lenzen in de stad. Ik fietste naar huis en zag een bolster op het witte laken liggen en dacht meteen aan een zee-egel (en zomer). Ook u wens ik deze gekke prikkels en vreemde kronkels toe. Een mogelijkheid om meerdere keren per dag weg te vluchten uit de wereld die zich zo luid aan ons opdringt. Ik wens dat u dit kan doen zonder al te kwetsbaar te zijn of erger nog: bitter.

Toen kwam ik thuis en ontving drie kussen en een brief van de groenteboer. U kan het lezen bij de reacties en doet u dat vooral. Glimlachen heeft nog nooit kwaad gedaan, winterbrieven evenmin.

En een oog voor hoe we handelen, dat wens ik u ook toe. Zoals het ritme van deze winter voelen, een staccato drie-stap-sprong. Koffie, kus. Koude. Brood, mandarijn. Koude. Muts, sjaal. Koude. Welkom, kachel. Koude. Wijn, water. Koude.

De nacht heeft moeite haar cadans te vinden. Koude, koude, koude. We zoeken ledematen als bange maagden, worden om de beurt de moordenaar, gillen wanneer we elkaar met ijskoude vingers aantikken. Maar dan een akkoord: handen tussen billen. Knie in holte. Keel doet pijn. Troost is nodig. Dat wens ik u toe. Een die schorre stem, die komt van het zingen. Steeds iemand om u te verwarmen.

Een fijn 2010 gewenst! Een nieuwe poll komt er, net als de uitslag van de vorige, snel aan. Morgen ofzo.