Ik ben vanmorgen opgestaan, het was nochtans erg heet. Een huig schuurde over lakens, stoutmoedig knipte ik ogen open, smeet benen over de bedrand. Er klonk gestommel op de trap. Glas buitelde in emmers, een stem zei “Er wordt hagel vannacht verwacht.” Ik dronk zure melk, gaf er niet om, trok een rokje aan en zon door open ramen. De storm zou zwart zijn, niet te temmen.
Wakker worden: een rasp. Als je je gezicht tegen het metaal aanschuurt, vang dan de schilfers in je hand. Kantel ze. Ze vormen patronen. Het is blind en heeft nog geen naam. Onder de stoel op zoek naar stoffer en blik. De kat krult zich pas vanavond weer op. Donderdag 8:29. Een scherf prikt door de dikke vuilniszak.
Ik wist niet dat er in zee een kind zou verdrinken.
vrijdag 21 augustus 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
1 opmerking:
Je wist nog niet dat je het niet zomaar een naam zou geven. Blijft hangen...
Een reactie posten