Dag 0: Gent-Zaventem
Ze zoekt naar schoenen onder het bed, blaast stof van de zaklamp en gaat na of er nog licht is. Geeft haar huisgenoot een veeg uit de haastig afgewassen pan en haar kat lik op stuk. Een laatste aai, een uithaal naar wat vaag is en om vakantie vraagt. Om drie uur ’s nachts belt de taxichauffeur aan. Ze plukt haar lief van de trap en propt hem in de auto, samen met een rugzak die uit zijn voegen bast.
Dag 1: Zaventem-Dubrovnik
De mannen hebben brede gezichten, waarvan de grofheid in schril contrast staat met de lange vrouwenbenen die haar haastig voorbij steken. Naaldhakjes en rode nagels. Is dit nog steeds de oorlog? De kale kater oogt vies, maar als hij blijft, biedt hij bescherming. Wat is het heet. Haar lijf reageert traag op de muggen, ze zoekt schaduw op en kraakt de eerste mossels. Een grimas is wat de rare koffie nog teweeg brengt en nadien valt ze in slaap tussen de gele huizen van de oude stad. De burcht doemt in haar dromen op. Het is te warm om dicht tegen elkaar te kruipen.
Dag 2: Dubrovnik-Korcula
De oesters op het schiereiland zijn vijf kuna per stuk; nog geen euro dus. Het ziet er goed en loom uit: zon, wijn, vorstelijk slijm besprenkeld met het sap van een citroenhelft. Er steken balken uit het water en daartussen liggen boeien en hechten schelpen zich. De vrouw draagt rammelende emmers naar het kraampje. Omdat het land te laag is en het water te vlak hoor je geen krekels. Enkel het schrapen van tongen en kalk.
Posts
3 opmerkingen:
klinkt goed...en aanlokkelijk...vakantie...zucht....
Is dat niet gelukt misschien? Ik schrijf bijna nooit op reis, heb helemaal geen notities genomen, maar het is wel leuk om me nu elke dag weer voor de geest te halen. Bijna een tweede vakantie :-)
Wat een wondermooi reisverhaal. Of moet ik zeggen toeristisch poëtisch proza! Wow, eens te meer: wat een poëtische kracht ...
Dubrovnik: ik noemde de naam van de stad nog in een postje vandaag, over Building Rome (e.a. steden) in a Day, waaronder de stad waar jij was.
Een reactie posten