De uitslag van poll 6, Desda en Tantalus.

Het is moeilijk tijd te vinden om klein te schrijven. Erger nog: schrijven is de laatste tijd een Tantaluskwelling. In spanning watertanden, dat wel. Maar bijten lukt niet. Tussen de regels van het leven of pal erop, allebei geen avance. In tijden van druk mailverkeer suizen er tientallen denkbeeldige brieven en gedichten door mijn hoofd. Ze lopen vrij rond daarboven, zonder knellende schoentjes. Wanneer ik een doos tijdschriften naar mijn slaapkamer heb versleept, denk ik ‘Als hier nu geen verhaal inzit!’ Elke gisteren lijkt morgen een staartje te krijgen: een avond voor mezelf. Maar Dirk Vekemans had gelijk toen hij gisteren zei dat ik routine mis.

Het was nochtans heel fijn om op Desda mijn brief aan de winter en een handvol gedichten voor te lezen. Ik luisterde naar de anderen, wees hen trots aan, vertelde verhalen aan mijn vriendinnen, vroeg Maarten om zijn openingsgedicht uit 'Tumult'. Dat de spaghetti verschrikkelijk was, vergeten we snel. Ik spoelde de zenuwen weg met witte wijn en moest lachen met een zatte vriendin die erg atypisch gedrag vertoonde op een poëzie-avond. Ze riep de gekste dingen door de voordrachten heen en vervulde me met ergernis die me deed hopen op een revolutie. Maar wat was het Stukcafé groot. Wat waren die lichten fel en warm. De letters schreeuwden: wat staan we hier naakt. Wat ben jij stil, bedenker.

Nu goed, klagen hoeft niet. Ik genoot van mijn verkopersrol tijdens de pauze. Winkeltje spelen vond ik vroeger leuker dan vadertje en moedertje. Bij dat laatste werd ik altijd de baby, terwijl ik enkel vader wou zijn. Nee, verkopertje spelen. Dat is retoriek, dat is knipogen, beloven en glunderen. De plastieken citroenen heb ik omgeruild voor tijdschriften, het houten kraam werd een stoel en de grote centen met tandjes erin werden overschrijvingen en cash euro’s. Elk exemplaar dat ik verkocht, heb ik stiekem besnuffeld. Wat ruikt papier lekker. Elke keer anders, net zoals een kat of een man. Of een paard…

En nee, zo vaak heb ik niet geroken. Literaire tijdschriften verkopen voor geen meter. Of niet? Daar wil ik in de volgende poll u wel eens over uithoren. Nu nog de resultaten van de zesde poll.

Poëziecollectieven? 38 stemmers hadden daar hun mening over. 44 % vindt het een goed idee. 15% denkt dat al dat lawaai de poëzie geen eer aandoet. En een fikse 39% kan het geen bal schelen. U hebt onmiskenbaar allemaal gelijk.

Liefs
Marie

ps Bovenaan ziet u een deel van de cover van de eerste Kluger Hans. Gepikt uit een recensie van Edwin Fagel, maar uiteraard bovenal een deeltje van het wondermooie ontwerp van ttwwoo.
pps Didi, fijne kennismaking!