Kent u het gevoel? U zet een paar gedachten op papier of krijgt een geniale inval die zelfs na het uitzingen van de kater behoorlijk scherp blijft? Daarna kijkt u verweesd op, nog lichtjes euforisch over wat u net de juiste woorden wist mee te geven... En dan blijkt de helft van de wereld net hetzelfde gedaan te hebben.
Nadat ik mijn tekstje 'Met meisjes in bed' geschreven had, vond ik wel drie Nederlandstalige blogposts over onderwerpen die over slapen of dromen gaan. Tot daar nog aan toe. De slaap is een intrigerende toestand. Wanneer we denken hierover het laatste zinnige woord te hebben geschreven, volgt er weer een nacht met nieuwe dromen of een nachtmerrie die je nog vier dagen lang naar het kompas in je binnenkamer laat zoeken. Erg verwonderlijk is het niet, dat meerdere bloggers tegelijkertijd hetzelfde onderwerp aansnijden.
Maar wat denkt u hier van? Ik nam eergisteren de trein naar Amsterdam. Omdat ik die dag wel vijf uur vlooien had belaagd met de meest giftige spuitbussen, was ik een beetje moe. En ik slaagde er voor de eerste keer in daadwerkelijk in slaap te vallen op de trein. Niet zo'n beetje dommelen, nee, echt slapen, zonder stemmen van buitenaf en met dromen erbij.
Plots tikte de conducteur op mijn schouder. Met Hollandse tongval zei hij zacht maar dwingend: "Wakker worden, juffrouw." Ik schrok op, veegde verlegen wat kwijl uit mijn mondhoek en begon ongericht te rommelen in mijn handtas. Na wat een eeuwigheid leek, vond ik het ticket, dat ik meteen weer uit mijn handen liet glippen. Toen ik onder de stoelen dook, verontschuldigde ik me meermaals over het feit dat ik in slaap was gevallen. Dit was me nog nooit overkomen !
"Juffrouw", antwoordde de conducteur, "kalmeer maar, u deed niets verkeerd. Ik zou me moeten verontschuldigen. Mensen wakker maken hoort bij deze baan. Wanneer het een man is die ik uit dromenland moet halen, geniet ik er zelfs van. Maar meisjes uit hun slaap halen, dat voelt na al die jaren nog steeds even vreselijk. Droomt u alsjeblieft nog zacht."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
6 opmerkingen:
zoals het gezegde 'slapende honden niet wakker enzovoort' zou het ook voor meisjes gemaakt mogen worden. Maar je bent zeker niet alleen: kijk naar de mooie sprookjes: doornroosje sliep wel honderd jaar, en sneeuwwitje, werd zij ook niet wakker geschud door zeven knoldwergen aan het voeteinde van heur bed? en ontwaakte Assepoester ook niet symbolisch uit de droom om 12uur?
Slapende meisjes; stof om van de te dromen.
In m'n hoedanigheid van beroepspendelaar heeft slapen op de trein weinig geheimen voor me, en regelmatig gewekt worden door al dan niet vriendelijke treinbegeleid(st)ers hoort daar nu eenmaal bij. Maar nooit vergeef ik die ene die het een jaar of negen geleden nodig vond me op de terugreis van Béal Feirste naar Baile Átha Cliath wakker te schudden net toen in mijn halfslaap Leonard Cohen op het punt stond me persoonlijk goede raad te geven.
Het moet de meest pathetische conducteur in tijden zijn, maar lief is het wel.
Dag Marie
in slaap vallen op de trein, het is me nog bijna nooit overkomen, ik denk zelfs gewoon nooit. Maar ik begrijp het, vlooien zijn hardnekkig (zijn ze nu eindelijk wég?), ze bestrijden is vermoeiend en een trein wiegt heen en weer :-).
Dat verwoord deze conducteur dan toch aardig :)
Ik ben nog niet in slaap gevallen in de trein...en dat is voor mij maar goed ook, want ik durf te wedden dat ik dan vele stations verder (ver na waar ik moet zijn) pas wakker wordt
Als ik wakker gemaakt word door iemand gebeurt steeds hetzelfde:
de persoon raakt me aan en ik vlieg bijna uit bed van de schrik. Ik schrik me echt iedere keer een ongeluk ! Ik slaap namelijk heel licht.
(doet me denken aan die vriend die een keer bleef slapen en 's ochtends heel vroeg weg moest en me nog even voorzichtig een kus kwam geven op mijn voorhoofd, ik gilde waarna hij gilde en jah...)
Maar dus, dat gebeurde laatst ook op de trein, ik was in slaap gevallen, de conducteur tikte op mijn schouder en ik schreeuwde en sloeg. Gelukkig had de arme man na mijn schreeuw al een sprongetje achteruit gemaakt. Dat was pas gênant. De hele coupé zat me aan te staren en terwijl mijn wangen langzaam hoogrood kleurden.
Dus troost je, ik denk dat jij alleen maar erg charmant was.
Een reactie posten