De show is even over. Soms lopen dingen anders dan je verwachtte, soms is je verdiende loon een beetje moeilijk om te slikken. Nog nooit was mijn bezoekersaantal zo hoog als gisteren. Nog nooit kwamen er in vergelijking zo weinig reacties. Blijkbaar schrikken jullie hier van. Het is te intiem, de openbaarheid ervan is schokkend. Etc. Ik weet niet wat ik er in u plaats van zou denken. Maar ik zou er minstens het mijne van denken.
Ik heb hier de laatste dagen veel over nagedacht en vind openbare brieven een interessant gegeven. Ik geloof zelfs dat ze een erg louterende functie kunnen hebben voor zij die meelezen. Omdat we sowieso weinig moeite doen om echt naar elkaar te luisteren en ons antwoord zorgvuldig te formuleren. Wie elkaar een persoonlijke brief schrijft, geeft sowieso om elkaar. Op welke manier dan ook. Maar ik ben te kwetsbaar hiervoor, toch nu. En de andere misschien ook, al reageerde hij in dit geval heel moedig.
De grenzen van een blog aftasten is niet gemakkelijk. Mensen vragen me waarom ik geen foto plaats. Wel, dat is vooral omdat ik de tekst centraal wil laten staan. Ik hoef jullie niet mee te laten kijken in mijn emotionele en huis-, tuin- en keukenhuishouding. Wat jullie zien is immers maar een tipje van de sluier. Daarnaast wijk ik vaak af van de werkelijkheid, vergroot ik bepaalde gevoelens uit. Daar is op zich niets mis mee, dat doet iedereen die schrijft. Maar in brieven is het soms wel gevaarlijk.
Enfin, de brief verdwijnt. En met de brief ook de reactie. In tijden van solliciteren vind ik dit een verstandige keuze, al doe ik het met lichte pijn in het hart. Maar dit blijft het internet. Hier blijf je mijn naam vinden. Dit kan iedereen lezen. En daar voel ik me klein bij.
Lieve groetjes
Marie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
7 opmerkingen:
Voor elke brief is er moed nodig. Tal van keren geprobeerd, en ik citeer; "Soms wou ik dat al mijn contacten en relaties per brief verliepen, met de nodige sinecure en het geoorloofde wikken en wegen. Het zou mij een pak geruster stellen dat mijn brief even onderweg is, en dat ik vroeg of laat wel eens een antwoord zal krijgen, een antwoord dat misschien even hard terug slaat als de vraag die bij me opwelde."
Zo gaat het soms. Ik heb met genoegen gelezen.
Die mannen toch, met hun hele gamma aan citaten. Waar haal je dit vandaan? Ik ken geen enkel citaat, behalve wat Oscar Wilde (afgezaagd), Brel (in Nederland onbruikbaar) en Prince ('I've got a lion in my pocket and baby he's ready to roar' klinkt best mooi, maar is niet altijd gepast).
Hey Maarten, wat is jouw favoriete brievenroman? Of lees je dat ook nooit? Ik ben eventjes helemaal into brieven.
even.
Kroniek van een karakter, Jeroen Brouwers.
Hiervan een citaat: http://maarteninghels.collectiefwolf.be/2008/08/12/besteg/
Net ademloos uitgelezen, leest als een trein; Koenraad Goudeseune, Het boek is beter dan de vrouw.
Een titel die ik zelf had willen verzinnen.
Ik dacht er het mijne van. Ik dacht er een soort goed uitgedachte, vooraf afgesproken en geplande soap van.
Blijkbaar dus niet. Korreltjes zout zijn op deze blog niet nodig. Geen probleem, maar inderdaad slim dat je dit er toch maar weer afhaalt. Daarom alleen al is mijn 'echte' naam op internet al ver te zoeken. Iemand die mij googlet hoeft mijn poëzie er niet meteen bij te krijgen...
De dans op de grens tussen cynisme en naïviteit is geen makkie.
@ Maxplanck en de lurkers die zijn mening delen:
Niets was vooraf gepland. Toen ik met K. op café zat en hij me een brief gaf, had ik al wel aangekondigd dat mijn antwoord op de blog zou kunnen komen. Daar had hij geen problemen mee.
Na een fles wijn kan je misschien wel goed brieven schrijven, maar geef je hen niet de objectiviteit en anonimiteit mee die je eigenlijk wil nastreven.
Daarin ben ik zeker in de fout gegaan. Het is immers niet mijn bedoeling geweest om even sensationeel te doen. Ik handelde ondoordacht, punt andere lijn.
Ik heb vandaag met K. gebeld en geen van beiden is zo overstuur als misschien leek. Ik ben zo dom geweest om een brief te schrijven naar een persoon die zelf graag en goed schrijft, en ik kreeg een koekje van eigen deeg.
Om het heel banaal te zeggen: hopelijk leer ik uit dit soort fouten.
Hoe persoonlijk je op een blog mag worden vind ik een heel moeilijke vraag. Als ik niets van mezelf toon is de ziel er zo uit.
In die laatste gedachte heb ik ook een hele tijd vermeden om te zeggen dat ik een vriendje heb, maar spijtig genoeg beschik ik niet over de capaciteiten om grote romans te schrijven met personages die ver van mij afstaan.
Enfin, ik hoop dat ik één en ander heb kunnen uitleggen. Lach er nu maar eens mee ofzo. Of blijf er het uwe van denken, ook goed.
Kus x
.
Beste Marie,
Soms zijn antwoorden
eenvoudiger, niet simpeler, dan de vragen.
Aangezien ik niet bij dat hoge aantal bezoekers was,
kon ik ook geen reactie plaatsen.
Spijtig.
Jouw onbekende.
Een reactie posten