 |
| Bron afbeelding: krapuul.nl |
Beste Pieter,
Gewaardeerde
collega,
Yo ket!
We delen een
aantal zaken, zijn beiden actief binnen medezeggenschapsraden van de Hogeschool
van Amsterdam en vinden het superbelangrijk dat niemand bang is en iedereen
zich uit durft te spreken. Daarnaast hebben we een hart voor onderwijs, een
hart dat de tong makkelijk als springplank gebruikt en wel vaker het hoofd op
hol brengt. We legden onze hoeden in Amsterdam en maakten van deze stad onze
huidige uitvalsbasis, maar onze voeten groeiden in hetzelfde vaderland op.
Waarschijnlijk maakte jij in de Franse les ook kennis met ‘J’accuse’ van Emile
Zola en begrijp je vanzelf dat deze open brief niet bedoeld is om gelijk te
halen, of de discussie onder je brief op Folia te herhalen, maar wel om zaken
aan te kaarten en breed bespreekbaar te maken.
Ik gniffel al als
ik aan de reacties denk. Twee Rethink HvA-sympathisanten die een discussie
openbaar voeren? ‘Ze graven hun eigen graf.’ Ik zie dat anders. Dit is
publiekelijk herdenken zonder te begraven. Akkoord, Rethink HvA is al vier
maanden lang een kleine groepering, levendig gehouden door een kleurrijke kern
die elkaar door de Maagdenhuisbezetting beter leerde kennen en - vooral in de avonduren - in gesprek gaat over het onderwijs waarvan we dromen. Meer dan veertig mensen
mochten we op één avond nog niet verwelkomen en het zou me verwonderen als we
op 23 juni in een groter gezelschap de Zomervlam aansteken. Maar elke
bijeenkomst krijgen we nieuwe gezichten te zien en hoe bemoedigend is het dat naast
Edgar du Perron ook al studenten uit verschillende hoeken van de HvA
aanschoven, én van de UvA? Als ik één ding geleerd heb de voorbije maanden is
het wel hoe groot onze overeenkomsten zijn – zelfs los van monsterfusies. UvA
en HvA, bestuurders en achterban. Maar met een foute woordkeuze en rare focus
verwateren deze overeenkomsten. Dat is erg spijtig.
Polderende
Nederlanders worden af en toe een beetje ongemakkelijk van debatten, valt je
dat ook op? Ik krijg soms de indruk dat discussies bovenal beleefd moeten
blijven, besluiten vooral politiek veilig. Daar heeft de HvA echt last van.
Begrijp me niet verkeerd, er is niks mis met beleefdheid – ik roep niet tot
barricaderen op - maar beleefdheid maakt lang niet alles goed. Inhoud boven
vorm, visie boven strategie, deep
democracy boven machiavellisme, zeggenschap boven gezellige onderonsjes,
komen we nog steeds overeen in wat we het belangrijkst vinden? Ik zet het Rebel
Local-bier alvast koud.
Het doorschieten
in de vorm en van daaruit te sterk leunen op een behoefte om te classificeren,
meetbaar te maken, te stroomlijnen en de scherpe kantjes er voor de lieve vrede
afvijlen: het is een groot gevaar dat binnen grote organisaties altijd op de
loer ligt en dat op alle niveaus. Ik zie met lede ogen toe hoe de HvA op
verschillende plekken haar getalenteerde en kritische medewerkers - die bovendien
graag gezien zijn door studenten - zonder een heldere reden de laan uitstuurt. Ik
merk hoe curriculumvernieuwingen gebouwd worden op sloganeske taal, ontmoette
personeelsadviseurs die geen idee hebben van de juridische bescherming die leden
van medezeggenschapsraden genieten, ben al tijdje tevergeefs op zoek naar een
interne sollicitatiecode die ervoor zorgt dat de juiste mensen de juiste jobs
krijgen, gebaseerd op inhoud en niet het mooie, maar onvoorspelbare weer. Toen
ik onlangs ongeruste studenten wees op het bestaan van een opleidingscommissie,
kreeg ik te horen dat ik studenten ‘opjutte’. Ik praatte genoeg met jou om te
weten dat je deze verhalen ook kent, dat je ze aan kunt vullen en dat we ons
vaak om dezelfde zaken heel terecht druk maken.
Maar uit je laatste
blogpost blijkt dat die verontwaardiging zich toch even op andere kwesties
richt. Jij bent kwaad op de actiegroepen die de toegang tot het Maagdenhuis
blokkeerden om ontslagen bij de UvA aan te kaarten. Je vindt het niet kunnen
dat algemene mailinglijsten gehackt worden. Ik geef toe, Pieter, je hebt een
punt. De timing kon beter, de vorm ook. Op je blog vinden we het voorstel voor de nieuwe benoemingsprocedure voor CVB-leden die door de medezeggenschapsraden
van de HvA en UvA gezamenlijk is opgesteld. Er zijn signalen om in een
constructieve sfeer te geloven en absoluut redenen genoeg om die sfeer samen te
bewaken. Dat neemt echter niet weg dat naast het veroordelen van de vorm,
gelijktijdig de inhoud herkend kan worden.
Help je mee? Heb
geen angst voor ‘terreur’, ontmasker de intimidatie. Maak je nog drukker om
waardevolle medewerkers die moeten vertrekken dan om de vorm die actiegroepen
kiezen om dit aan te kaarten. Inventariseer met de CMR én domeinraden de misstanden
in het personeelsbeleid en bouw vanuit die stevige basis en met de achterban
erbij, de goede relatie met de rector verder uit. De handen in elkaar, helemaal
akkoord, maar wel met het grote doel voor ogen, voorbij onderonsjes, desnoods
af en toe in de publieke arena of in een hoopvolle pennenstrijd. De lat ligt
hoger dan wanneer jij op mijn schouders staat, ket, dat beloof ik je.
Kies met andere
woorden mee voor de inhoud en hou in de gaten dat die voorop staat. Jij
struikelt over de mokerslag in de e-mail, maar struikelen we beiden niet vooral
over beleidsstukken waar we last-minute even met een hamer op mogen slaan, een
krabbel onder mogen zetten? Een onderwijsklimaat waarin innovatie van onderop ontstaat,
waar talent gewaardeerd wordt en studenten zich gezien en betrokken voelen,
waarin de noden van een veranderende wereld worden meegenomen in curriculumhervormingen.
Een onderwijsinstelling waar we ons veilig, gewaardeerd en gemotiveerd voelen
en samenwerking toegejuicht wordt. Doe je mee?
Met vriendelijke
groet,
Je Rebelgische
collega,
Marie
P.S. Tip tap top,
de datum… Grapje, ik bedoel: een antwoord zou tof zijn!
P.P.S. Laat Folia eens een nieuwe foto van je maken, for God's sake. Of zal ik dat doen, bij het vuur?
Posts
