Nederland - Neverland

Waar woont Peter Pan, de jongen die zijn eigen levenslessen vergeet om een kind te kunnen blijven? Hij woont in Nederland. Dat is een goed bewaard geheim. Peter Pan wilde immers niet dat zijn pretpark overspoeld zou worden, dus zocht hij een elfje uit dat zorgvuldig omsprong met haar toverstof. Daarnaast duwde schrandere Peter Pan de ‘v’ weg uit zijn land en stopte er een ‘d’ voor in de plaats. Voor buitenstaanders is het land niet zo aantrekkelijk om lang te blijven, want het brood lijkt op gebakken lucht. Maar wie vertier zoekt, is vooralsnog welkom in het land. Een paar paddo’s in de mond, een rookwolk in het lijf en tadáá, Neverland wordt het beloofde droomparadijs.

De Neverlanders houden van verkleedfeestjes. In de schaduw van een wereldwijde crisis kiest dit land ervoor om op de personeelsfeesten Venetiaanse maskers uit te delen aan de genodigden. Eyes wide shut. De olijke feestneuzen krijgen weinig eten en veel drank, zodat ze op het eind van zo’n avond vergeten wat er gisteren gebeurde. En wat morgen op de agenda staat, is dan helemaal niet van belang. De tijd staat stil in Neverland.

Toch is Neverland ook een druk land. Op de fiets kan je maar beter tempo houden, als je niet onder een auto wil belanden. Naar je omgeving kijken is niet nodig. Dat grachtenpandje staat er morgen ook nog wel. Een fiets is een verlengstuk van je benen, niet van je ogen. En wat in theorie werkt, blijkt ook in de praktijk. Bovendien heeft het weinig zin om rond je te kijken. Neverland is opgeruimd, netjes en elke dag gelijk. Enkel de zon en de paddo’s werpen soms een andere licht op de dingen. Je kan in Neverland niet zomaar bomen planten. Want je respecteert de tegels die boven de wortels liggen en die mogen geen millimeter opschuiven. In Neverland moet je vooral geloven dat alles zo is om een reden die jij niet hoeft te weten. En dat dit alles onwrikbaar is.

In Neverland sluiten de kroegen vroeg. Zodat de Neverlanders de dag daarop fris en fruitig op hun yogacursus kunnen verschijnen, op zoek naar hun innerlijke kern. Trouwens, wat heb je aan nachtbrakers? Schattig zijn ze wel, die kleine Bourgondiërs uit het buurland. Ze bakken doorgaans niets van het leven, door maar steeds alles in vraag te stellen en om te draaien. Nee, daar is niets veiligs aan. Lees de handleiding van het leven maar. Je leent je beter stuk tot je dertigste en spijst zo de staatskas, dan in vier jaar af te studeren en toch genoeg kroegen te bezoeken. Neem je tijd. Niets verandert. Dus ook niet in Neverland.

Er zijn weinig plekken in Neverland waar de leiders van het land in vraag worden gesteld. Deze schaarse pleinen worden geruisloos opgeruimd en de massa krijgt af en toe een glimp te zien van het leidersleven. En wat blijkt? Ze vinden dezelfde feestjes leuk en dansen – overdag uiteraard – tussen dezelfde droomkastelen. Onder de bomen schommelen de zusjes van Tinkerbell. Maar deze dansende leiders in vraag stellen? Dat doe je uiteraard niet. Wat voor zin heeft het te geloven dat je enige invloed hebt op hun beslissingen? Nee, dat is een show die ver van het Neverlandbed opgevoerd wordt. Hou je aan de simpele regels, van stoeptegels en slechts twee buggy’s in de tram. De rest is staatsgevaarlijk.

Laat de vragen maar aan de anderen over. Je hebt de inhoud, maar je bent er voor de vorm. Dus dans door en houd je administratie grondig bij. Als je dan ooit gevraagd wordt wat niet in Neverland thuishoort, heb je altijd je keurige administratie om door te schuiven. En ziezo, alle moeilijke vragen worden snel en efficiënt uit Neverland verwijderd. Want wie niet veranderen wil, stelt best geen vragen. Doe eens normaal, man.