Hiep hiep Huiverinkt (3)

Ik ben geen blogger in hart en nieren. Daar ben ik veel te perfectionistisch voor en zuinig met woorden. Aangezien ik niet aan het solliciteren ben, zal ik het anders zeggen... ik ben een nerveuze pezenwever, een muggenzifter, mierenneuker, kattenontvlooier, een purist met dialectische tongval. Op dit moment schrijf ik rechtstreeks in het kadertje van Blogger. Dat is nog maar de vijfde keer in drie jaar Huiverinkt. Ik mag vandaag alleen terugkeren om tikfouten eruit te halen. Woorden vervangen door andere woorden, grijze muizen omwisselen voor protserige pauwen, dat mag ik vandaag niet. En over tien minuten moet dit online staan.

Hoe ik perfectionistisch ben? Wel, ik kan om drie uur 's nachts uit bed springen omdat ik plots besef dat ik twee spreekwoorden met elkaar vermengd heb tot één drakenconstructie. Die ene keer dat een vriendin me wees op een dt-fout in een Facebookstatus, liet ik alles vallen om die fout meteen weg te halen en ik was er letterlijk een week lang beschaamd om. Waar dit allemaal vandaag komt, weet ik niet zo goed. Het is het enige ding waar ik echt goed in ben, denk ik soms. Het is beter dan echt goed zijn in weinig eten. Misschien moet ik van dat mierenneuken nog iets meer mijn beroep maken. Een bijberoep.

Maar goed, daarom blog ik weinig en verschijnen er tussen die weinige blogposts relatief veel "Sorry dat ik niet meer schrijf-posts". Een afgezaagd excuus dat vooral dient om mezelf aan te porren. En een Nederlandse collega die me vanmiddag vroeg wanneer ik nog eens iets in het Nederlands ging schrijven, dat helpt ook. Ik ben vrij behaagziek, ook al heb ik niet altijd even veel lezers om te behagen. En weet ik ook niet goed waar ik u het meest plezier mee doe.

Iedere dag denk ik: ik moet daar weer eens een steen gaan leggen. Op Huiverinkt. Geen ei, maar een steen. Die loodzwaar op je maag ligt (een brief aan Bart De Wever bijvoorbeeld). Een barokke steen met mooie krullen. Of juist een gladde, minimalistische steen, zonder franje, geen woord te veel, pas op, 't is minder zacht dan het eruit ziet, kijk uit dat je je niet snijdt aan de randen.

Maar goed. Vanavond niet. Vanavond ga ik voor het cement. Je kunt er geen Huiverhuis mee bouwen, maar zonder cement blijven die stenen ook niet op elkaar staan. En ik heb al genoeg stenen buitenshuiverhuis gelegd. Volgende week start de "studieregiepunten"-week, die ik met collega Harold in elkaar gebokst heb en waar ik ontzettend veel zin in heb. Bent u even benieuwd als ik naar wat de studenten ervan zullen bakken? Volg Parels en Zwijnen, want daar posten we hun gedichten, foto's, documentaires. Of weet u een plekje of werkje voor Orfee in Amsterdam, klik hier dan even verder. Hoorde u niet bij de 80 gelukkigen die vandaag een ietwat wanhopige "Kluger Hans zoekt abonnees"-mail kreeg, klik dan hier om op een andere manier te weten te komen waar u nog 25 euro aan kan uitgeven. En o ja, ik kreeg een eerste aanbod om in Amsterdam op te treden. Amsterdammers, schrijf alvast 25 februari in uw agenda. Het thema - protest - staat al in rode letters op mijn borst gekalkt.

Tot de volgende steen!

(Ik heb echt maar drie woorden vervangen... En wat nog minder gelogen is: ik besef na de tiende minuut dat Huiverinkt over drie uur jarig is. Niet gelogen. Deze peuter wordt nu een echte kleuter, want is verdomme al drie jaar geleden dat ik dit schreef. (En dit 2, dit 1). Ik mag dan geen blogger in hart en nieren zijn, er zijn er toch maar weinig die me dat nadoen... Waarvoor een pluim op eigen hoed.)