zaterdag 20 november 2010

Een brief aan Prince

Liefste Prince,

Ik wou dat ik je niet vanuit hoeken had gezien, zonder percentages of andere maatstaven, ongefilterd door de keuzes van anderen. Niet in schermen verlicht maar hurkend als een grimmig dier. In een grot die ik speciaal voor jou gebezemd heb. Kom hier, lief kind. Dat ik je met rebelse tong neerpen en met regelmaat van de klok in herfst, rook en regen stuur. Een schreeuwende duif zal je talisman zijn. Tot zover.

Soms krimp ik weg bij je gehoekte aanblik. Dit is hoe het hoort: ik ben klein – net als jij - en daarom kunnen we ons goed in gaten verstoppen. Ik kon je niet zien, dus meer dan naar jou keek ik gisteren naar de mannen om me heen – ze tilden me een glimp op, gaven me bier en ik lachte. Als jij stem en snaren laat trillen, wordt zoveel transparant en intens. En je weet hoe graag we intens ‘echt’ noemen, al is de verliefdheid erg veilig. (En daarom aartsgevaarlijk - zingen de tegenstanders). Dank je.

Of ik verliefd op je ben. Dat vragen ze wel vaker. Dan gooi ik lachend mijn haar naar achter terwijl ik met losse knot het antwoord bedenk. In zekere zinnen wel. Maar deze brief is niet uniek. Mijn lief van vlees en bloed kan hem lezen zonder bang te hoeven zijn. Want hij weet: ook een kat kan een geliefde zijn, een lied, groenteman of de gedachte daaraan. We zouden bleek zijn zonder fladderende minnaars – wit worden en daaronder liggen blauwe aders. Ook dat weet iedereen. De takken van dit verhaal kraken. Ik weet niet of ik je kan vangen. Als een gepoederde Mozart, als leeuw of libel. Of een beetje andersom. Wat maakt dat uit.

Vannacht gaf een blonde vrouw je paarse rozen. Je plaatste haar op de piano en beloofde haar na school niet in het echt te neuken. Wat later besloot ik tegen de stroom in naar de wc’s te gaan. Een jongen greep me bij mijn arm. Hij zei iets erg liefs. Ik maakte me lacherig los terwijl je verder zong over sneeuw in april en een oldskool ster willen zijn. ‘Houtskool’ zegt de spellingscorrector. Zo je wil.

Als ik je zou tegenkomen op straat zou ik waarschijnlijk zwijgen. Maar kom dan wat dichter, ik zal deze brief in je jaszak proppen en kuis verder lopen. En thuis grinnikend nadenken over wat je zou doen nadat je mijn brief had gelezen. En daarover verhalen schrijven.

Liefs
Marie(Louise)


(19/11/10, een dag na Arnhem, Gelredome)

2 opmerkingen:

Drs. Johan Arendt Happolati zei

Vrouwe Meeusen,

Ik las vandaag (gisteren eigenlijk, maar ik heb nog niet geslapen) in de Humo een stuk over het optreden van Prince in Brussel. En toen ik hier voorbijwaaide en de titel las, dacht ik, hé, da's ook toevallig...

Ik las in de Humo dat Prince eigenlijk een hele vriendelijke man is die het beste voorheeft met z'n fans. Zo kende ik hem niet. Ik dacht eerlijk gezegd, voortgaand op zijn verschijning tijdens optredens op de televisie, dat het een hautain mannetje was. Niet dus.

Ik weet wel dat bloggers elkaar graag bewieroken, maar nu kan ik toch echt niet anders dan zeggen dat u een hypnotiserend poëtische stijl hebt: je blijft als lezer verbaasd... euh... lezen. Als ik u zou tegenkomen op straat, zou ik denken, da's die mevrouw die briefjes in de jaszak van mannen propt, en stiekem wat dichter komen.

Uw stijl doet me ook vaag denken aan Arnon Grunberg.

Met vriendelijke groeten,

De Drs.

Marie zei

@Drs: Ik zie zelf absoluut geen gelijkenis, maar vind Grunberg een groot schrijver, dus ik neem uw compliment met een blozende glimlach aan.

En Prince is inderdaad erg vriendelijk, naast een buitenissig en begenadigd muzikant, uiteraard.

Populaire berichten