dinsdag 8 juni 2010

verkiezingen bis bang bis bang

het waait heel hard terwijl ik schrijf misschien omdat dit toch verloren gaat in de wolken kruipt en daar tot water groeit om op dertien juni als laatste druppel op mijn wang te plensen

er kraait geen haan naar wat ik schrijf maar toch voel ik een rilling onder veren gaan het wordt zo koud en dicht bij elkaar kruipen is gevaarlijk in dit hok wantrouw ik bijna iedereen

het gaat maar door terwijl ik schrijf ‘nicht von Heute bis Morgen, aber langsam’ slist de slang en dat maakt het nog erger als een lintworm die vanbinnen alles opvreet en wij maar kijken

ondertussen worden boten overvallen druipt er olie in wat ik schrijf de massa zwijgt en nergens kan er nog een punt komen zelfs een komma zou van valse rust getuigen die niet bestaat

dit houdt niet op dit holt me uit dit neemt mijn slaap dit stopt mijn pen dit maakt me boos dit start de inkt dit gaat niet goed dit gaat niet goed dit gaat niet goed dit houdt niet op dit stop

2 opmerkingen:

Elise zei

Hey meid adem uit, zou ik zeggen, zet de TV en de PC eens af, en laat de krant liggen, kom tot rust en tot jezelf en plaats je eigen komma's in de maalstroom, als reddingsboeien, je hebt ze nodig. Maar blijf vooral ook doorgaan, en schrijven, al is het maar voor het handjevol lezers dat inspiratie put uit je woorden (zoals mij, bedankt).

Anoniem zei

Nooit gedacht dat achter zo'n kleine gestalte zo'n vurige persoonlijkheid school.
Een kleine glimp in je ogen deed me al wel iets vermoeden, een groot schrijvers talent misschien?!
Maar zo te lezen verberg je dit niet.

Je ogen scannen de omgeving. Deze indrukken sijpelen omhoog naar je hersenen en blijven daar even sudderen.
Ze vlijen zich zachtjes via( is het je linker of je rechter) hand een weg naar beneden om dan op een stuk papier neer te dalen.
Wil elk vel papier wel beschreven worden?
Aantrekkelijk toch, de leegte die ze aanbiedt.

Ik als kleine leerling was een beetje bevooroordeeld moet ik toegeven.
Neem het me niet kwalijk maar elk beeld van een leerkracht is in mijn ogen nogal een beetje, ja hoe moet ik het zeggen , saai.
Maar zo zie je maar weer hoe een mens zich kan vergissen
Ik bewonder je schrijfstijl enorm Marie
Zo rauw.

Vriendelijke groet

een anonieme leerling

Populaire berichten