een rinkelende kat

Ik heb mijn haar laten knippen door een kindvrouwtje met een kattenlijf dat in een kanariegele t-shirt gespannen zat. Nadien stapte ik van het geurige kapsalon naar de groentewinkel en kocht daar maffe groeisels als cantharellen, zoete aardappelen en ook banale spaghettigroenten. Tussen de knollen dook plots het hoofd van de Dichter D. op. Hij merkte op dat mijn haar zo veel gegroeid was, het moest dus wel erg lang geleden zijn. We lachten om het misverstand en deelden maatjes en rode bessen op een terras. Later die dag was ik mijn telefoon kwijt. Vanmorgen werd ik gewekt door een rinkelende kat aan mijn voeteneind. Stil hoop ik dat het nu echt zomer is. Het minst poëtische seizoen, dat zonder brieven bovenal lachwekkend is.

(Wie wil grinniken om hoe de pers opnieuw bij de neus genomen werd, moet dit bizar voetbalverhaal eens lezen)