De massa en de politieke zus

Ik ben 'In Europa' van Geert Mak aan het lezen. Wanneer ik mij echt ongerust maak, zoals nu met de nakende verkiezingsuitslag, volstaat fictie niet meer. Vluchten kan niet. Ik heb feiten nodig, informatie, non-fictie dus. Dus lees ik partijprogramma's door. En lees ik 'In Europa', in een poging te begrijpen hoe het steeds zo ver kan komen. Geert Mak vat een theorie van Walter Benjamin samen: "Massa ontstaat op het moment dat de mensen op straat elkaar niet meer in de ogen kijken". Ik blijf kijken, maar ik vind het best beangstigend te beseffen dat ze werkelijk overal zijn. Vandaag schreef ik een vriendelijk mailtje op Facebook naar een NV-A'ster die op 24 uur twee keer hetzelfde lelijke foldertje in mijn brievenbus propte. Conclusie: geen. Maar we delen wel drie vrienden, waaronder één van mijn allerbeste vriendinnen.

Ik weet nog niet in wie ik zondag mijn vertrouwen zal schenken. Maar ik geloof wel dat een grote dosis antigif nodig zal zijn. Wie ook een ruk naar links overweegt en wél in Antwerpen woont, kan misschien op mijn zus stemmen. Ik geef hieronder haar brief weer.

Beste vrienden, kennissen, familieleden en buurtbewoners,

Sommigen weten er al van. Voor het anderen klinkt het als een verrassing. Maar ik engageer mij voor de verkiezingen van 13 juni door mij kandidaat te stellen (11e opvolger) op de Kamerlijst van PVDA+ Antwerpen.
Laat ik mezelf eerst even kort voorstellen… Ik ben Irina, 22 jaar en rond mijn master Vergelijkende en Internationale Politiek aan de KULeuven af. Hiervoor heb ik een bachelor Sociologie aan de UA gestudeerd. Ik ben al een aantal jaren actief bij Comac (de studentenafdeling van PVDA+). Bovendien ben ik erg geïnteresseerd in de Noord-Zuidproblematiek.
Gezien mijn bekommernis om de samenleving, denk ik dat mijn (bescheiden) engagement in de politiek toch niet zo’n verwonderlijke stap is. We maken onzekere tijden mee. De politieke spanningen zijn om te snijden, maar ook voelen we de gevolgen van een wereldwijde economische crisis. Het politieke ‘gekibbel’ lijkt het debat over sociaal-economische thema’s wel te verdringen. Dit is uiterst gevaarlijk in tijden van economische crisis. Er dreigen asociale maatregelen getroffen te worden boven de hoofden van de mensen.
Daarom stel ik graag het programma van PVDA+ voor. In deze brief raak ik slechts enkele thema’s en standpunten van PVDA+ aan waar ik mij momenteel het beste bij aansluit. Voor het volledige programma, neem je best een kijkje op: http://www.stophetpolitiekecircus.be/programma-pvda.html.
De ‘Miljonairstaks’ zou alvast een ideale manier zijn om de rekening te laten betalen door diegenen die de crisis veroorzaakt hebben: de roekeloze bankiers en de superrijke euromiljonairs. Dit plan is realistisch en berekend. Deze taks op grote fortuinen zorgt niet enkel voor een billijke herverdeling van de middelen, maar levert ook 8 miljard euro op die op zijn beurt geïnvesteerd moeten worden in openbare tewerkstelling, sociale zekerheid, een openbaar programma van wetenschappelijk onderzoek en voor de werkingsmiddelen van het onderwijs.
Ook steun ik voorstellen om de verstandhouding en wederzijdse solidariteit in België te verbeteren door te investeren in een beter taalonderwijs (Frans en Nederlands): meer middelen voor scholen en gratis taalcursussen voor volwassenen.
Gegeven de huidige klimaatcrisis kunnen we ook niet anders dan een meerjarenplan op te stellen om o.a. het gebruik van fossiele brandstoffen (steenkool, olie, gas) sterk te verminderen ten voordele van hernieuwbare energiebronnen zoals waterkracht, windenergie, zonne-energie en aardwarmte. In deze sectoren moet flink geïnvesteerd worden via een heffing op de superwinsten van de olie- en gasmaatschappijen.

Met een stem op mij maak je PVDA+ blij! Maar vooral: het zou ons landje deugd doen! Stemmen op PVDA+ is immers geen weggegooide, maar een sociaal duurzame stem!


Irina Meeusen