Eten met vader

Ik heb voor het eerst gebiecht - bij mijn vader. Dit had niks zalvend: we dronken wijn, sneden gretig de roomkaas open en doopten ons brood in zuiderse sauzen. Vloekten terwijl als oude ketters. Toen kwamen er olijven, met een scheutje moederbloed dat wild tekeer gaat. We werden er even stil van. Maar makkers, paraat, daar komt een stuk wolf in wollige vacht gedrapeerd! Spits je oren en herken de fascistentred. Ik trok de graten uit mijn vis en luisterde aandachtig. Soms klinkt het inderdaad schuifelend, verraderlijk twijfelend. Als een blad dat zich loom in de wind omdraait. Maar wees niet kleurenblind. Pikzwart is alle kleuren tegelijk. Achtentwintig jaar. En voor het eerst een biecht. Tot aan de zware chocoladetaart beschreef ik het, wrong het tussen de wanhopige politieke verhalen. Hoe zwak ik ben geweest. Hoe moeilijk het was die wildgroei op papier te bedwingen. Maar nu staat het er, binnenkort wordt het in geurige inkt gedrukt. Een straffe koffie graag. We moeten waakzaam blijven.