de warmste dag

Ik ben vanmorgen opgestaan, het was nochtans erg heet. Een huig schuurde over lakens, stoutmoedig knipte ik ogen open, smeet benen over de bedrand. Er klonk gestommel op de trap. Glas buitelde in emmers, een stem zei “Er wordt hagel vannacht verwacht.” Ik dronk zure melk, gaf er niet om, trok een rokje aan en zon door open ramen. De storm zou zwart zijn, niet te temmen.

Wakker worden: een rasp. Als je je gezicht tegen het metaal aanschuurt, vang dan de schilfers in je hand. Kantel ze. Ze vormen patronen. Het is blind en heeft nog geen naam. Onder de stoel op zoek naar stoffer en blik. De kat krult zich pas vanavond weer op. Donderdag 8:29. Een scherf prikt door de dikke vuilniszak.

Ik wist niet dat er in zee een kind zou verdrinken.

Kroatië 3-4

Dag 3: Korcula-Ndinj (Hvar)

Een torenhoge stad. Op het terras drinkt een hoorspel dat haar bekend in de oren klinkt, maar ze merkt het niet op. Wit licht wordt groen licht. Een zeeman neemt haar een been af. Ze struikelt over trappen, schaaft haar knie aan de stenen. Over de zee schrijven vaders brieven. Het water brengt haar naar andere havens. In het groen duikt Phara op. Het dorpsmeisje past hier niet, hangt de mannen aan haar vreemde tong. Twee vissen worden bruin gebakken. Een ijdele salamander spiegelt zich.

Dag 4: Ndinj (Hvar) – Jelsa (Hvar)

Vijf bedden blijken nog te klein. Dan maar haringen in rotsen rammen, de vis is toch te duur. De tent ernaast wordt bevolkt door een dochter met krampen en haar bedachtzame moeder. De man verklapt net niet hoe hij zijn woorden al jaren tracht te vertragen. Terwijl zij net zijn haast liefheeft. Bol is groot. Een zanger strooit paarse regen over de tegels. Ze observeert van bovenaf, trekt aan mouwen, zoekt muziek. Vindt een schuilplaats in de auto, in een storm. Er kruipen mensen uit de tenten. Misschien treft de bliksem nu een beer, een grote boze wolf.

Kroatië: 0-2

Dag 0: Gent-Zaventem

Ze zoekt naar schoenen onder het bed, blaast stof van de zaklamp en gaat na of er nog licht is. Geeft haar huisgenoot een veeg uit de haastig afgewassen pan en haar kat lik op stuk. Een laatste aai, een uithaal naar wat vaag is en om vakantie vraagt. Om drie uur ’s nachts belt de taxichauffeur aan. Ze plukt haar lief van de trap en propt hem in de auto, samen met een rugzak die uit zijn voegen bast.

Dag 1: Zaventem-Dubrovnik

De mannen hebben brede gezichten, waarvan de grofheid in schril contrast staat met de lange vrouwenbenen die haar haastig voorbij steken. Naaldhakjes en rode nagels. Is dit nog steeds de oorlog? De kale kater oogt vies, maar als hij blijft, biedt hij bescherming. Wat is het heet. Haar lijf reageert traag op de muggen, ze zoekt schaduw op en kraakt de eerste mossels. Een grimas is wat de rare koffie nog teweeg brengt en nadien valt ze in slaap tussen de gele huizen van de oude stad. De burcht doemt in haar dromen op. Het is te warm om dicht tegen elkaar te kruipen.

Dag 2: Dubrovnik-Korcula

De oesters op het schiereiland zijn vijf kuna per stuk; nog geen euro dus. Het ziet er goed en loom uit: zon, wijn, vorstelijk slijm besprenkeld met het sap van een citroenhelft. Er steken balken uit het water en daartussen liggen boeien en hechten schelpen zich. De vrouw draagt rammelende emmers naar het kraampje. Omdat het land te laag is en het water te vlak hoor je geen krekels. Enkel het schrapen van tongen en kalk.