De Morgen

In welke mate ik me echt betrokken voel bij de hele kwestie? Daar ben ik zelf niet uit. Ik volg de discussies met een glas witte wijn in de hand, voel me licht verontwaardigd en snel weer gelaten. Maar dit is een verfrissende kijk met ballen aan het lijf. Zo'n schrijftalent, dat heeft geen laffe kranten nodig. Go and read Tim F. Van der Mensbrugghe.

Zoekwoorden april

klop klop
kraaiende kip
man met zeis

gedicht:
het verleden laat me niet los
gedachten met reden tot nadenken

foto meisje winkel kontje
hoe schrijf ik iemand een brief
dat het uit is?

gedicht:
dementie en sterven
organen

rooza de mooiste bloemen
slaaploze kleuter door hoest
los perros calientes

gedicht:
zwarte piste
ik vertrek op verlof

uitspraak: zijn mond zal taartjes eten
raar maar waar pps


(Een hamster deed me zin krijgen)

Verslag Balein te water II

Balein Ivo plaatste net een mooi verslag op onze blog van een nog mooiere avond. Aan allen die er waren: merci! Aan zij die optraden: nog een dikkere merci! En zij die er niet bij waren deze keer, begin maar alvast te watertanden... Read as: u had ongelijk, waarde afwezige lezer, waarlijk ongelijk.

Tien jaar later...

Het zit maar in mijn hoofd. Alsof dat een troost is.
De zomer van Mambo no. 5, waaiende ramen,
hitte, chocoladeballen met zout.

Hoe jij geen gepeperde vrouwen kende.
Ik mocht eens proberen met zeventien
knersende jaren achter de kiezen.

Lachen geblazen toen je broek
uitgerekend daar opbolde: het was de wind.
Het lekke luchtbed de schuld van een steentje.

Mijn naam nooit zo waar als op die muur gekalkt.
Dat had jij nochtans niet opgeschreven.
Het stond gewoon klaar.

het donkere mannengangetje

Het gangetje tussen de twee zalen is de perfecte schuilplaats voor wilde beesten. Soms waggelen ze en stinken ze een beetje. De opschriften op hun t-shirts getuigen van beperkte literaire aspiraties. Sommigen zijn zo donker dat hun hongerige ogen het enige lichtpuntje vormen in het duister. Anderen hebben een doorschijnende huid en wallen waarin jaren nine to five doorwegen. En eindeloze ruzies met het vrouwtje dat thuis de slaap niet kan vatten.

Voor de vrouwelijke exemplaren is het cruciaal om fluks een weg te vinden tussen de horden testosteron. Niet treuzelen, kin omhoog en borsten vooruit. ‘Hier wandelt een bezette vrouw, die niet van plan is om zich prinses te laten noemen door onbekende mannen.’

Plots wordt ze bij haar schouder gegrepen. Geërgerd draait ze zich om, klaar om de aanvaller van een geducht weerwoord te voorzien. Als dat niet helpt, dan komen zo haar vriendinnen. Niets zo leuk als ’s nachts met z’n drieën lekker gevat te zijn.

Vanonder lange wimpers staren een paar piepjonge ogen haar aan. De strakke kaaklijn trilt een beetje. Hooguit twintig is hij. Mocht dit een omgekeerde wereld zijn, waarin vrouwen zich hopeloos in het gangetje verdringen om een snaak te vinden die hun bindingsangsten met hen wil wegdansen… Maar nee, zo is het niet.

Hij blijft haar intens aankijken, heeft haar schouder nu al zeker zeven seconden vast. Ze denkt razendsnel na en bedenkt dat haar bezette status nu niet het beste antwoord is. Aarzelend zoekt hij naar woorden. ‘Euh, ik wou je zeggen, ik vind je…’ Ze onderbreekt hem abrupt, rukt zich los, legt dan haar handen om zijn wangen. ‘Lieve jongeman, je bent nog zo jong! Misschien zelfs tien jaar jonger dan ik!’

Hij stamelt verbijsterd ‘sorry, mevrouw.’ Ze laat hem los en verdwijnt snel in de massa. Zoekt haar vriendinnen op, slurpt ietwat beteuterd van haar whiskey cola en bespreekt het voorval met haar vriendinnen.

Was dit nu een compliment?