maandag 20 april 2009

Brief aan de (hoge) berg

Beste (hoge) Berg

Het is zoals u: onwrikbaar en koud. En toch. Er moet een sleutel zijn. De essentie. Als het mogelijk is om van uw flanken te glijden, moet er ook buiten u een weg bestaan. Deze brief hou ik kort, u verdient niet beter. Of was het zo moeilijk om u aan die ene afspraak te houden? Veel verlangde ik niet: ik ben tenslotte maar een toerist. Naast berggeit ook stadsmus. Maar met de zee bedrieg ik u zelden. Zij raakt mijn koude kleren niet. Iets meer loyaliteit was dus op zijn plaats geweest.

U kent mij: met latten onder mijn voeten hoop ik antwoorden te vinden, maar zoals altijd vond ik op de pistes vooral vragen. In dat opzicht bent u als een mooie man: u ontlokt de neiging om steil achterover te vallen. Maar net dat mag niet gebeuren. Dan wordt u pas gevaarlijk, met bulderlach en kanonnen. Ketenen kunnen we u niet, breken evenmin. Dus we gedragen ons voorbeeldig. Respectvol en bedeesd bij lichte angst. Skiërs zoals ik zoeken niets in uw kern, maar aan de randen. En het mag gezegd: wat bent u mooi. Sterk als staal, blakend van zelfvertrouwen als de zon u beschijnt. Als het sneeuwt bent u moeilijk, maar steeds majestueus.

Vlak voor en na mijn skitripjes zag ik twee reportages, waarin extreme skiing en basediving aan bod komen. En de mensen die deze sporten beoefenen. Het loopt vaak slecht af, al is het einde van een voorspelbare berusting. Velen kunnen u niet aan omdat ze zichzelf niet kennen. En angsten die onvermijdelijk zijn, die draag je best zichtbaar. Van rotswanden uw grenzen maken, eigenlijk een best ijdel gegeven. Kent de voorzichtige bezoeker u daarom beter? Of ben ik te hoopvol: mijn vader bent u ook. Uw sneeuw doet mij bewegen. Op de liften zing ik kinderliedjes. ’s Avonds krijg ik heel veel zin mijn vrienden vast te grijpen. Dat is leuk.

Berg, ik ben met een trekkersrugzak naar de bergen gegaan. De laatste keer met een vliegtuig, I know. Maar toch. Tegen de graat van die rugzak zat telkens een schrijfboek geplakt. Geen één keer heb ik dat ding bovengehaald. Hadden we dit afgesproken? Ik denk het niet.

Gegroet
Marie

3 opmerkingen:

Sam Verhaert zei

Sterk staaltje bergmanschap, Marie. Prima einde ook.

http://uvi.skynetblogs.be/ zei

Op enen berg alleen
en van geen god (mens) gestoord...

Mooi Marie.

g.r.van.der.wal zei

Aan de diep zwarte beul van Alberto Tomba ben ik links afgegleden. Met ontzag.

Populaire berichten