Ik vertrek voor heel even naar mijn zusje, die in Grenoble studeert, én naar de sneeuw. Skiën is de enige sport waar ik echt echt echt gelukkig van word. Het is een klein snipperskireisje, maar ik hoop toch opgeladen terug te komen. Ik hoop op goede sneeuw, op twee dagen knalzon en een neus die eerst rood wordt, maar nadien met sproetjes bedekt is. Ik hoop op keisteile zwarte pistes.
Want hierbinnen botst het, reken maar. Ik wil zoveel zeggen, in verdekte termen of het van de daken schreeuwen. Maar waarschijnlijk ligt de ontstopper op dezelfde plek als mijn verdwenen skisokken en fototoestel.
Tot later!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
4 opmerkingen:
De wind om je hoofd wanneer je die zwarte pistes af zoeft is ongetwijfeld de allerbeste ontstopper.
Goede reis!
dat mijn beide dochters samen mogen genieten!
Dat klinkt heerlijk...alles even loslaten, geniet ervan!
Autorit overleefd? Geniet ervan morgen!
Een reactie posten