woensdag 1 oktober 2008
Tussendoor
Hou van me als van een achterhaalde gedachte. Een kronkel in je hoofd die vertrouwd maar fout aanvoelt. Bemin me braaf en burgerlijk. Zet me desnoods op de schoorsteenmantel. Laat me stof slikken en poets me (( als ik te luidruchtig hoest )) af en toe wat op. Niet vergeten worden doet geen pijn. Hier kan ik rustig zoemen en wat kinderliedjes in je oren zingen.
Labels:
bedenksels
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
1 opmerking:
Mooi!
Een reactie posten