Op een strand van glas ligt een boot om de hoek
die verzonnen blijkt. We trappen hielen open
Hier valt geen krab meer te bespeuren
of graven cirkels zich in ‘t zand.
Een hoos graait zeilen
en wervel
windt
zich
op
waait
weer over
over onze hoofden.
Lijnen treiteren ons vel.
In afwachting blazen we beelden
naar de aarde. Ontglipt zout ons radeloos
en breken golven. Nooit geweten waardoor.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
10 opmerkingen:
Mooi!
Althans de vorm.
Als ik het nog een paar maal gelezen heb, weet ik er misschien iets zinnigers over te zeggen.
Klopt het als ik zeg dat de inhoud achterhalen hier wel heel moeilijk wordt?
Kijk eens naar de laatste foto voor de wedstrijd van Beeldexpress, terug te vinden op de website van creatief schrijven.
Het einde was een moeilijke klus maar als ik het nu overschouw prikkelt de vorm de inhoud en staat mijn ratio soms in de kou. Dit is powhesie waarvan ik hou.
Dus laten we elkaar maar wat teisteren met halve gevleugelde zinnen, gekke beelden en een scheve inhoud.
Als een kerstgedicht in het sjabloon van een spar gemetseld, neigt ook dit gedicht door zijn vorm naar een wat flauwe "kluchtigheid".
Het moet een sterk toeval zijn dat elk enjambement en elk woord zich onherroepelijk tot een golf schikt. Met andere woorden vrees ik dat de inhoud bij dit soort gedichten moet inboeten voor het grapje, en dat is jammer, want die inhoud vind ik sterk, vooral de laatste regel.
Groeten,
Een sterke inhoud in de vorm van een grapje. Waar ligt dan precies het probleem?
De vorm vrat misschien wel wat woorden, maar die waren er sowieso te veel.
Groeten,
Ik hou er niet van dat dergelijke vormgrapjes ten koste van de inhoud bestaan, en gezien enjambement een inhoudelijke functie heeft, prioritair aan tempo en vorm, is het jammer dat dat hier het geval is.
Verder is het een prima gedicht, en de keuze is natuurlijk aan de dichter.
De oorspronkelijke gedachte was dat de vorm eerder zou refereren aan een wervelwind, een trechtervorm zou dan helemaal neigen naar zo'n spargedicht. Grappig dat Jan er golven in ontdekt :-)
Ik snap ergens wel wat je bedoelt, maar het blijft een fijne missie: met z'n tweeën een gedicht schrijven waar ontzettend veel in geschrapt moet worden. Sowieso houden we er een fijne avond aan over. :-)
Ongetwijfeld, en beperkingen eisen creativiteit - ik hield enkel niet van wat nu een wervelwind blijkt te zijn. Zo zie je maar.
Deed je - deden jullie - mee aan beeldexpress? Mij lukt het nooit om bij de foto te blijven.
Het gedicht is inderdaad gebaseerd op die foto en we zonden het ook in, maar mocht het niks opleveren dan is er evenmin iets verloren...
Bij een beeld blijven is inderdaad niet makkelijk, maar wel fijn om eens te proberen.
Als de tekst niet bij het beeld blijft dan blijkt dat gek genoeg soms te werken.
Bij foto's weet ik dat niet zeker, maar bij film werkt dat wel.
Als er een wisselwerking onstaat tussen perceptie en interpretatie dan kan je dingen ontdekken die je in het beeld niet zag of in het gedicht niet las. Misschien moet je niet te lang bij de foto blijven om tot een mooie som der delen te komen.
Een reactie posten