As we write cirkelen helikopters rond de Riverside Bar. Mijn muzen worden uit hun koers
geblazen. De onderwereld huist niet langer in mijn buik, maar woont en moordt daarbuiten.
Op een koude decemberstraat. Wanneer wordt een schrijver verdacht? Als hij
schrijft of als zij zwijgt? Ik weet het niet. Wat ik weet: dat dronkenlappen zich
beter bezighouden met geilen op Whitney op groot scherm. En ook met een zachte
(tong)val en het promille alcohol in whiskey onderschatten. Dit klopt niet. Het
wordt dus tijd angsten op te doeken en daartoe wil ik oproepen, maar ik weet
niet hoe. Behalve door te blijven schrijven tot schrik een droom wordt, een moord
het einde van een tijdperk, een liquidatie het vloeibaar worden van een wereld
die van ons afglijdt als een slangenvel. Vannacht wordt het niet koud. We staan
het niet toe. We bezweren de winter en leggen de eed af. Alles wordt beter.
woensdag 10 december 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten