Voornemen en verzoek

Wakker worden na weer een dag als een berglandschap. Met een hand op een hart, met een snurkende muze. Glimlachen omdat de nieuwe dag weer doldwaas draaft. Plots wordt de pas afgesneden. Omdat het onweer boven mijn hoofd uitbarst. Omdat paniek me overvalt, verdriet met onmacht danst, grijnzend door mijn aders walst.

Een voornemen maken. Je ne suis pas prudente aujourd’hui. Misschien ben ik vandaag wel veel vrouwen tegelijk. Op het scherp van de snede. De geliefde. De dochter. De geliefde dochter. De lerares die van haar lesprogramma afwijkt. De schrijfster die met tranen in de ogen vooraan in het lokaal staat. En niets anders kan dan huilen. En daar vrede mee neemt. Daarmee elke oorlog aandurft. Elk stormweer trotseert.

Verzoeknummers kunnen tot half twee aangevraagd worden.