Leg mijn naam op tafel, tussen de gangen
van het kaartenhuis dat ons beiden te klein is.
Gun me de keerzijde die dit allemaal niet waard is.
Zet me klem in de zwaartekracht van de kaarten:
de schoppen drie, het hoogste goed en twee koninginnen:
die van de nacht en van het bloedrode hart.
Ik ben een verhaal zonder einde. Steeds weer.
Maar wees gerust: ik ken de rol die ik spelen moet.
Uw portret hangt al ingelijst in deze koude kamer.
Mijn vingers kennen het stof dat zich ophoopt
tussen de offers die ik eerder verbeeldde.
Dus sla mij lam, ik zal u smalend eren.
Smeek om meer en laat me ontkomen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
4 opmerkingen:
Wat een prachtige tekst... zelf geschreven ? Ik neem aan van wel... applaus en ga zo door !
Greetz
P1nc
Dank je. Inderdaad zelf geschreven. Er ligt veel pijn aan de basis van dit 'gedicht'. Mooi dat ik daar iets van weet te maken wat anderen ontroert.
Heel knap.
Voor wanneer die bundel?
Vrouwe Marie,
Dit vers verdiende meer reacties. Lang geleden dat ik hier nog was, overigens.
De argeloze lezer snapt natuurlijk niet meteen waarover het gaat, maar ik proef melancholie
(Uw portret hangt al ingelijst in deze koude kamer)
en teleurstelling
(het stof dat zich ophoopt
tussen de offers die ik eerder verbeeldde.
Dus sla mij lam, ik zal u smalend eren).
Een roep om vrijheid ook.
(laat me ontkomen)
Met de eerste twee strofen worstel ik.
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
Een reactie posten