Kroatië 7-8

Dag 7: Supetar (Brac) – Bol (Brac)

Na een nacht achter tralies in een huis van slaande deuren hoopten we rust te vinden. Maar waar ligt de andere kant? We raakten verslingerd aan de weg, verloren terrein en vonden alle stadjes op postkaartjes lijken. Dus zochten we een plek om onze dorst te lessen met sappige perziken. Daar zorgde taalverwarring voor toenadering. We vonden een camping, de tent paste net tussen twee muren en een boom. Gingen heel stil op de gouden hoorn liggen, in de schaduw weliswaar, keken naar borsten en billen die ons niet toebehoorden. ’s Avonds stak de bora op: een wind die geen gelijken kent. Plots werd het duidelijk: waarom de charmezanger onverstoorbaar was, de bomen krom stonden en de volle maan bijna uit de hemel viel.


Dag 8: Bol (Brac)- Bol (Brac)

Nog een dag op camping Mario, met een vader die zijn eten naar binnen schrokte en het bord onverschillig van zich afschoof, zijn vrouw en dochter afblafte. Ik zag de spataders en de dochter en vroeg me af of ze uit angst ontstaan. Daarna werd de dag zachter en echt vakantie, want bijna een duplicaat van de vorige dag. Opnieuw een strand, nu smaller en met meer zon en boeken. De loomheid was beter gepland. In Bol kantelde een zatlap bijna uit zijn pornoboot, hij joelde bij beats die uit de glanzende wanden bonkten. Zo arm kan een rijk leven zijn. We dronken cocktails als troost en veerden net als de rest van de wereld recht bij het horen van Billie Jean.