Irina's oproep

Beste lezers,

Voor één keer doe ik iets speciaals op Huiverinkt: ik geef het woord door. Meer bepaald aan mijn zes jaar jongere zusje Irina. Lees en oordeel zelf. Spijtig genoeg is de reden voor dit doorgeven van de fakkel een behoorlijk bittere pil om te slikken.

Liefs
Marie


‘Wij kunnen ons niet inbeelden hoe het leven daar is, he?!’ Dit is de gemiddelde reactie die ik hier krijg, als ik het eindeloos trieste verhaal vertel van Carlos, mijn Guatemalteekse vriend. Het is ook zo. Onze twee levenswerelden zijn heel verschillend. Die van het erasmussende zorgeloze westerse meisje staat loodrecht op die van de jongste zoon in huis die moet zorgen dat er dagelijks tortilla’s op de planken liggen, dat zijn halfbroertjes naar school kunnen blijven gaan en dat zijn zieke ouders zowel moreel als financieel worden ondersteund. Maar vooral: hij moet ervoor zorgen dat hij veilig de straat over kan zonder een verloren kogel door zijn hoofd te krijgen. En die kans lijkt steeds groter te worden.

Sommige kogels zijn echter niet verloren maar gericht. Carlos’ leven wordt door verschillende soorten kogels bedreigd. Ten eerste maakt hij kans op een kogel die gericht zijn op jonge gasten die weigeren deel te nemen aan drugssmokkel. De wijk waar hij woont raakt de laatste twee jaar steeds meer in de klauwen van de drugssmokkel. Jonge gasten worden er op straat aangesproken om hieraan mee te doen. De bende ‘Los Zetas’ bijvoorbeeld heeft zich in Mexico en Centraal-Amerika georganiseerd en is massaal aan het rekruteren. Wie hieraan meedoet, verdient een levensverzekering voor de hele familie, kan zich beveiligen met de beste wapens en krijgt genoeg geld om zich de sjiekste auto’s en villa’s aan te schaffen. Een kort maar krachtig leven. Een andere optie is, wat voor ons misschien de rationeelste lijkt, hier niet op ingaan. De gevolgen hiervan zijn dan ook dezelfde als die van de eerste optie: de dood. Carlos heeft al verscheidene vrienden verloren die ten gevolge van deze kogels werden gedood. Het waren bijna allemaal vrienden die in zijn wijk woonden.

Ten tweede zijn er de klassieke kogels die gewoon op geld belust zijn. Carlos is hier ooit bijna het slachtoffer van geweest. In zijn geval werd hij met messen toegetakeld, omdat de daders wisten dat hij een relatief hoog inkomen heeft (meer bepaald: 130 euro per maand).

Verder maakt Carlos ook kans op kogels die berust zijn op wraak. Laat me dit even uitleggen… Een week geleden hebben ze Hector, Carlos’ broer vermoord. Hector is trouwens al de tweede vermoorde broer van Carlos. Hij kwam, ironisch genoeg, terug van een begrafenis van een vermoorde vriend, en werd vergezeld door een andere vriend, toen de twee jonge gasten om 18u in het centrum van de stad doodgeschoten werden. Hij was 25 jaar en laat zijn echtgenote en twee kinderen achter. Carlos’ familie heeft sporen van de mogelijke daders gevonden. Zij heeft de politie gevraagd om de zaak te onderzoeken. Dit is gevaarlijk. Juist daarom kunnen Carlos en zijn familie het slachtoffer zijn van de zogenaamde wraakkogels. Bovendien heeft Carlos al zijn spaargeld dat hij had om in België te komen studeren, moeten uitgeven om zijn broer een ietwat waardige begrafenis en doodskist te geven.

Deze gebeurtenissen komen allemaal uit de laatste twee jaren dat ik Carlos ken. En dit is dan nog maar het topje van de ijsberg. Ik bespaar jullie verdere details. Diegenen die wat afweten van de politieke, economische en sociale situatie van Centraal-Amerika weten dat dit ook maar een illustratie is van de miserie die daar dagelijkse kost is. Landen als Guatemala verkeren, zelfs na 15 jaar na de burgeroorlog, nog steeds in oorlog. Ze zijn compleet ontwricht, het slachtoffer geworden van een eeuwenlange geschiedenis van westerse dominantie.

Wat Carlos betreft is het ondertussen duidelijk geworden dat het levensgevaarlijk wordt voor hem om nog langer in Guatemala te blijven. Hij kan niet meer wachten op de goedkeuring van zijn studentenvisum en op het moment dat hij opnieuw genoeg geld heeft verzameld voor zijn vliegtuigticket. Deze momenten zijn cruciaal om hem veilig en wel naar hier te halen. Momenteel schiet ik zijn vliegtuigticket voor en hoop ik dit (gedeeltelijk) te recupereren met een benefietavond. Ons jaarlijks tuinfeest in de Van Dijckstraat wordt dus ook dit jaar georganiseerd met een sociaal doel. Deze keer zal het gaan om iemand die de meeste onder jullie persoonlijk hebben leren kennen tijdens zijn winterlijk verblijf van vorig jaar.

Het benefiettuinfeest gaat door op 8 augustus vanaf 16u. We voorzien eten (bbq) van 18u tot 22u. We vragen 8 euro voor niet-werkenden, 12 euro voor werkenden en 5 euro voor kinderen jonger dan 12 jaar. Als je mee barbecuet, gelieve je dan in te schrijven vóór 31 juli, door een mail te sturen naar irientje@hotmail.com met de vermelding van het aantal personen dat je mee neemt en of je vegetarisch of vlees eet. Natuurlijk ben je ook welkom voor gewoon een drankje.

Adres:
Van Dijckstraat 16
2640 Mortsel

Je kan niet mee komen barbecueën maar je wil toch nog Carlos’ komst financieel steunen? Dan kan je een vrije bijdrage storten op het rekeningnummer: 001-3814135-74 met de vermelding ‘Carlos’.

Dankjewel,

Irina