als hij klapwiekend rond de tafel
liep de rest is hij vergeten
misschien een park: zij was er
en noemde hem maar wat
het ijzeren bed spiegelt
zijn stem spiegelt de stenen
een slogan in rood en zestig
streepjes op de muur
de schriften die hij spaart
wapperen want buiten
is de avond zacht bij wind
tussen de tralies
met klamme tong knijpt hij
zijn oren nauw wie weet
tromgeroffel als een duif
oorlog over daken loopt
dit is maar tot het klapt
en uit de struiken stemmen
klinken en hij kan zien
wie haar de keel toekneep
Het is lang geleden dat ik hier nog eens een gedicht plaatste waar ik zelf meer dan middelmatig tevreden over ben. Probleem: ik vind geen goede titel en zo titelloos is ook maar stom. Morgen stel ik op 'Balein te water' waarschijnlijk nog eens dezelfde vraag en een eventuele winnaar krijgt een bescheiden prijsje van mij. Op café is dat echter makkelijker dan hier, prijzen uitdelen. Maar toch, ik kan het maar eens proberen. En u moet morgen gewoon komen !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in... -
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een... -
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
Posts
18 opmerkingen:
Straf spul. Geen reden dus om zenuwachtig te zijn voor morgen.
Neen, wees gerust, da's geen suggestie voor een titel (hoewel 'straf spul' wel allitereert!), gewoon een mening.
i like it, er zit een mooie flow in, al kan ik niet meteen een titel bedenken maar het is ook al laat. tot morgen meisje. x
Ongelooflijk mooi, Marie, hoe meer ik het lees, hoe moooier ... Maar ik vind geen titel die mooi genoeg is, die geen afbreuk doet of grenzen zet. Dan denk ik aan een titel uit jouw verzen geplukt, zoals 'streepjes op de muur' omdat daar de tralies in doorklinken of 'tussen de tralies', maar dat vind ik te goedkoop, te gewoontjes, te doorzichtig. Ook komt 'vleugellam' hier tevoorschijn, maar dat springt ook al direct naar de categorie 'gemakkelijk'. Noem het 'huiverinkt' - zie de schriftjes, het gedicht zelf, het gehuiver om vermeende schuld ... Te vroeg voor goeie inspiratie, Marie, zoals het voor a te laat was geworden gisteren.
Heel veel succes voor jou met Balein ...! Ik kan jammer genoeg écht niet, want vrijdag is een vaste baby sitting day - all day long, en dan geraak ik niet meer in Gent ...
x
Ik heb een betere titel gevonden, Marie. 'Cel' - kort en alle deuren open-latend (!), veel-zeggend naar mijn idee. Van gesloten ruimte tot levenscel, ... en alles daarin en daartussen. Heb jij er ondertussen misschien al een?
.
En hoe ze nu te slapen ligt ...
verankerd maybe?
"schudden voor gebruik"
Spijkerschrift, barcode, het vijfde liggende streepje.
Misschien, groetjes Dirk x
Wolfraam. Zo zou het gedicht heten als ik het had geschreven. Tenminste toch tot ik daar de volgende dag weer over zou gaan twijfelen.
deze zal het ook goed doen qua voordracht, hij 'loopt' lekker.
Qua titel: tja, Wat dacht je van iets simpel en puurs, iets wat alle opties openhoudt, zodat mensen ook moeten lezen: Geen
de beste wensen voor 2009
Het gedicht pakt me vast en laat niet meer los. Wat dacht je van "wurggreep"
'Tot het klapt'
Bedankt voor de vele suggesties :-) Voor ik het gedicht hier plaatste, heette het al 'cel' en 'gewurgd'. Great minds think alike, of ook wel: te obvious.
Op de avond zelf werd me 'het werkwoord mensen' gesuggereerd. Dat vind ik wel een sterke titel, als het hier niet bij past dan schrijf ikzelf of schrijft medebedenker Xavier Roelens binnenkort wel een nieuw gedicht dat hierbij past.
Verder vind ik 'barcode' of 'geen' ook wel mooie opties.
Maar dringender wordt nu een goede naam te vinden voor een nieuw tijdschrift... later meer hierover.
Oei, blijkbaar komt er toch geen
tijdschriftpublicatie aan?
laat me raden: je werd niet geselecteerd omdat het 'niet enkel
een kwestie is van kwaliteit, maar ook één van smaak.'
Dus dan richt je zelf maar een nieuw tijdschrift op, handig.
@ anoniem (die me niet zo anoniem lijkt): verholen bitter zijn vind ik vermoeiend. Als je een discussie wil, doe dat dan via het juiste medium en niet anoniem.
En ja, inderdaad, de tijdschriftpublicatie komt er voorlopig niet aan. De reden ken ik niet, de communicatie is gewoon al een tijdje stil gevallen.
De plannen voor het tijdschrift zijn er al veel langer en staan dus volledig los van mijn schrijfactiviteiten. Maar goed, ik hoef me hier niet te verantwoorden. Stuur een mail als je het niet kan verkroppen en laat ons volwassen zijn.
Marie,
Je hebt gelijk, zie ik in. Ik wil je
daarom ook mijn oprechte excuses aanbieden.
Noem het bitterheid, of iets anders,
daar wil ik geen woorden aan vuil maken. Feit is wel dat ik enkel zulke blogs als de jouwe bezoek als ik me erg verveel (ik neem aan dat je hier niets mee inzit) (bijvoorbeeld: ik ben de laatste week zwaar ziek),
en het een vorm van bezigheidstherapie is. Het is ook zo snel gebeurt om zo'n berichtje te typen. Een beetje kinderachtig ook, inderdaad, maar ik vond het wel grappig ...
Toch, ik besluit om ermee te kappen,
ik zie in dat het maar een beetje belachelijk is.
vriendelijke groet,
Marijke
Wat vind je van de titel "wie haar de keel toekneep". Laatste regel van het gedicht, de tekst werkt naar deze climax toe.
Een reactie posten