Brood en koffie en Sam

'Brood en koffie' is de naam van een blog die ik net terug vond. Geen idee wie erachter schuil gaat (al vermoed ik een alterego van iemand die ook onder eigen naam schrijft). De maker schrijft blijkbaar vlijtig gedichten die hij/zij opdraagt aan andere dichters. Misschien vindt u er ook wel een gedicht terug dat aan u opgedragen werd. Alle gedichten kregen een letter en blijkbaar zijn we ondertussen bij de 'M' aanbeland. Hoe toepasselijk.

Verder wil ik deze blog eens even 'highlighten'. Hij staat al een tijdje bij het lijstje met andere blogs aan de rechterkant, maar nooit vertelde ik waarom. Naar mijn mening krijgen de tekstjes en foto's van Sam Verhaert nog te weinig aandacht. Eerlijkheidshalve zeg ik daarbij dat deze mening voor een stuk een persoonlijke achtergrond kent. Sam was immers een klasgenoot van me in de lagere school. Ik had zowat de volle zes jaar een boontje voor de ernstigste krullenbol van allemaal. Nooit was ik de stoerste of mooiste, nooit was ik de liefste. Dus Sam kwam niet vaak bij me spelen, hoe vaak ik hem ook met zwetende handen vroeg.

Nu het oude blauwtje al zo'n vijftien jaar verwerkt is, zie ik helder waarom ik toen steeds hoopte dat ik naast hem mocht zitten. Vroeger schreven we samen de beste opstelletjes van de klas, nu houden we beiden een blog bij. Sam schrijft kritisch over de wereld net buiten de deur, met een oog voor onrecht. Vaak verrassen zijn teksten door de eenvoud en ze bevatten rake bedenkingen die even hun vingers rond de lezerskeel leggen. Lees dit bijvoorbeeld eens.