Zoals het land zich achtertands verscholen houdt:
geen meeuwen die sterven in havens of takken
gebogen door wind. Het decor waarin
klanken zich vertalen bestaat niet.
Geen gat in de hand. Wil je begrijpen?
Maak dan een kuil in de grond, kijk door de haag
en vraag of ik je verzameling appels wil zien;
kleef een paar postzegels op hun hoofden.
Of schrijf me een brief die ik niet hoef te lezen.
dinsdag 29 april 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...
6 opmerkingen:
.
Misschien
dan maar
het zuchten van de zwanen
het iele
van een diepe adem
amechtig als een late Claus
lees misschien
de letters
op een zeilschip
en vaar weg
.
Ah, daar hebben we Ivo Michiels weer!
En hebben we daar een vriend van lang geleden?
Mogelijk. Hangt van de definitie van vriend af, neem ik aan.
"You know who I am
You stare at the sun
Well I am the one who loves
changing from nothing to one"
Wel beste Francis K., ik denk dat ik uw identiteit weet. Ik betreur uw verdwijnen nog af en toe en begrijp er nog steeds niet veel van. Maar ik draai mijn stoel en wie weet tik je nog wel eens op mijn rug...
En nog een laatste biecht: de Ivo Michiels-verwijzing was volledig onbewust !
mooi
Een reactie posten